Funny way to start a relationship

Έχω υπάρξει μεγάλη καριόλα, έχω κερατώσει, έχω πει χιλιάδες ψέματα, έχω κοιμηθεί με 3 διαφορετικούς άντρες την ίδια μέρα. Τι σου λέει αυτό για μένα?

Είμαι εγωίστρια, παρτάκιας, νωθρή, high maintenance bitch, ασταθής, θα απαντώ στα τηλεφωνήματά σου ανάλογα με τα φεγγάρια μου, θα χάνομαι απ΄τη ζωή σου χωρίς να μπω καν στον κόπο να δικαιολογηθώ.

Θα σου τρίψω στα μούτρα ό,τι άρρωστο έχω και δεν έχω. Θα σε τεστάρω. Θα σε πληγώσω. Θα σε απορρίψω. Θέλω να δω τις αντοχές σου. Θέλω να είμαι βέβαιη. Ότι μπορείς να μ΄αγαπήσεις, ακόμη και γι΄αυτά τα σκατά που κρύβω μέσα μου.

Αν αντέξεις τη δοκιμασία, θα σ΄αγαπήσω για πάντα.

Και τότε θα 'ρθει η σειρά σου. Να βγάλεις πάνω μου όλη την αηδία που μάζεψες όσο σε δοκίμαζα. Όλο το θυμό που νιώθεις για τον εαυτό σου επειδή δεν έφυγες όταν έπρεπε. Και θάμαστε ευτυχισμένοι, ο καθένας θα πάρει επιτέλους το σωστό του ρόλο. Εσύ θα με διώχνεις με κάθε τρόπο, θα με ταπεινώνεις, θα με εξευτελίζεις. Κι εγώ θα μένω γιατί είναι η σειρά μου να σε κερδίσω, γιατί πρέπει να σου αποδείξω με κάθε τρόπο ότι όλο αυτό ήταν ένα παιχνίδι που έπαιξα για να βεβαιωθώ ότι μπορείς να μ΄αγαπήσεις, ακόμη και γι΄αυτά τα σκατά που κρύβω μέσα μου.

Παντοτινά δική σου,
Lost

All my -blog- life

Εγώ τώρα είμαι κουρασμένη. Θέλω να βάλω στη ζωή μου αυτό το καταπληκτικό tool του Outlook, το Οffice Assistant, που λέει δεν μπορώ να σας απαντήσω τώρα γιατί είμαι εκτός γραφείου with no access to my emails και παρακαλώ κάντε υπομονή μέχρι να γυρίσω σε 2 εβδομάδες που θάχω κέφια πιθανότατα και θα είμαι μαυρισμένη και θα σας απαντήσω με όρεξη. Σε περίπτωση ανάγκης, μην κάνετε τον κόπο να προσπαθήσετε στο κινητό μου, πάρτε τη φιλενάδα που έχει μείνει πίσω κι αυτή απλώς θα γράψει το αίτημά σας στα virtual παπάρια της, σιχτιρίζοντάς με παράλληλα που είμαι εκτός ενώ αυτή έχει μείνει πίσω και θα περιμένει να γυρίσω για να το διαχειριστώ εγώ, μαζί με εκαντοντάδες άλλες που θα μου έχει στοιβάξει στο γραφείο μου. Αν η ανάγκη σας να με βρείτε είναι αβάσταχτη, προσπαθήστε μεταξύ 12-1 το μεσημέρι που θα ανοίγω το ρημάδι μήπως και γκρεμιστεί ο κόσμος χωρίς εμένα -ποτέ δεν γκρεμίστηκε κανενός ο κόσμος χωρίς εμένα τα τελευταία 2 χρόνια, φιλάω σταυρό, ούτε μύτη δεν άνοιξε.

Έγραψε η Λιλένη και μεταφέρω γιατί έχω writer's blog και το κεφάλι μου είναι ένας κουβάς σκατά lately και τέλος πάντων ταυτίστηκα κι επειδή είναι δικό μου το μαγαζί γράφω και αντιγράφω ό,τι μ΄αρέσει -ειδικά όταν είμαι τόσο κουρασμένη.

"Με τρόμαζε πάντα η ιδέα να ανήκω κάπου.
Σε οργάνωση, ομάδα, σύλλογο, παρέα...
Όποτε συνέβη, έφυγα.
Αγαπώ πολύ την ιδιωτικότητα.
Σε πείσμα όσων με παρερμηνεύουν, θα ξαναπώ πως δεν είμαι "καλή".
Ούτε καν φιλόξενη.
Επιλεκτική είμαι."

Θα βγάλω έξω το "καλή", δεν πιστεύω να με πήρε κανείς για τέτοια. Σ΄όλα τ΄άλλα, μέσα. Και επιλεκτικά τσιφούτω με το χρόνο μου και τα συναισθήματά μου. Και επιλεκτικά σπάταλη. Σπανίως. Ή και συχνά. Δεν μπορώ να βγάλω άκρη. Είπαμε, ένας κουβάς σκατά στη θέση του εγκεφάλου.

"Δεν βρίσκω καμία διαφορά από την "ζωή".
Όλες αυτές οι απόψεις για e-περσόνες μου μοιάζουν αστείες..."

Ίσως και να υπάρχει διαφορά από τη "ζωή". Κάποιοι είμαστε λίγο πιο αληθινοί. Κάποιοι είμαστε λίγο πιο ψεύτικοι, για χάρη του φανταστικού κοινού μας. Κάποιοι γινόμαστε και τα δυο, πότε το ένα, πότε το άλλο. Τελικά, έχει δίκιο η Λιλένη, όπως στη ζωή.

Καμπούρα

Υπάρχει κάτι μέσα μου που όταν είμαι λυπημένη με κάνει να χαζογελάω, για να μην καταλάβουν οι άλλοι.
- Καλά φαίνεσαι.
- Καλά είμαι.
Δεν πέθανα. Δεν αρρώστησα. Δουλειά καλά. Έχουμε και εκπτώσεις. Σε λίγο θα ξεπουλήσω. Μπορεί και όχι.
Υπάρχει κάτι μέσα μου που δεν με αφήνει να φύγω. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν θα με περιμένει στο αεροδρόμιο. Καλύτερα εδώ, λοιπόν.
Η happy friend κάνει ταξίδια, ψάχνει να βρει ό,τι της λείπει εκεί έξω.
Εγώ ψάχνω να βρω -τι ψάχνω ακόμη, δεν ξέρω- μέσα μου. Κοιτώ συνεχώς τον αφαλό μου. Τελευταία έχω κάνει καμπούρα.

Μαργαρίτα, Μαργαρίτα

Χρόνια πολλά στις:

- Μαργαρίτα Μιχελάκου.

Μαργαρίτα, δεν είσαι δημοσιογράφος, είσαι σύμβολο, δεν είσαι γυναίκα, είσαι ιδέα, Μαργαρίτα γύρνα πίσω στην Athens Voice, έστω γράφε μια φορά το μήνα, ποιος θα απαντά στή μόνιμη απορία μου "Τι Κάνω Εγώ Εδώ"??????????????? Μαργαρίτα, με ακούς?

- margaritarenia

- Μαργαρίτα Γκωτιέ

Βαριέμαιιιιιιιιι

Σέρνεται Αγαμία

Κατά το «σέρνεται ίωση».

Κι όταν οι ορμόνες δε λειτουργούν σωστά, 2 γραμμές στο blog ισούνται με διπλωματική.

To Monitor κλείνει

Ή καλύτερα: το Monitor έκλεισε.

Ξενύχτησα με τα σχόλια εδώ και για μια ακόμη φορά χάζεψα με τα καλάμια, με την καφρίλα, με το θράσσος που παίζει εδώ μέσα. Ακριβώς δηλαδή όπως και στην πραγματική ζωή.

Άνθρωποι που απαιτούν από τον Παναγιώτη Βρυώνη να διαθέσει το χρόνο του με αυτόν ή με τον άλλο τρόπο -λες και τον έχουν στο payroll τους ή λες και τους χρωστάει.

Άνθρωποι που κρυμμένοι στην ανωνυμία τους έρχονται να "ξεσκεπάσουν" τα σκοτεινά κίνητρά του, να πλέξουν θεωρίες συνομωσίας, να μιλήσουν για πελατειακές σχέσεις.

Όλοι τους στην προσπάθεια να υπερασπιστούν το δικαίωμα μίας blogger επιπέδου να μην μπερδεύεται με την πλέμπα. Βρε μιραντολίνα και υπερασπιστές, λάθος σας τα είπανε, δεν μπερδεύεται η βούρτσα με την πούτσα. Ούτε καν στο σκοτάδι και μετά από πολύ αλκοόλ. Ρώτησα και μια φίλη που κατεβάζει τα Johny δέκα-δέκα. ΔΕΝ.

Τεσπά, του Παναγιώτη είναι το Monitor, ό,τι γουστάρει θα το κάνει. Αν ήμουν στη θέση του φαντάζομαι ότι θα είχα σιχτιρίσει προ πολλού. Εμένα -που ήμουν και παραμένω άσχετη- με βοήθησε να βρω 10 blogs του γούστου μου χωρίς να με τρώνε τα πέρα δώθε, μου έσωσε πολύτιμο χρόνο και γι΄αυτά τον ευχαριστώ πολύ.

Τι Ψάχνεις?

- Αν ψάχνεις μια όμορφη ψηλή ξανθιά, το πολύ πολύ που θα βρεις είναι μια όμορφη ψηλή ξανθιά.
(Ομοίως και αν ψάχνεις έναν όμορφο ψηλό μελαχρινό.)

Ο φίλος Γ. λέει στο τηλέφωνο τη φαρμακερή ατάκα για έναν μακαρίτη (φαρμακερή, γιατί αυτομάτως την φέρνω στα μέτρα μου): ένας άντρας στα 35 του, ωραίος, έξυπνος, με καλή δουλειά που θέλει να παντρευτεί και δεν μπορεί, ε, κάποιο πρόβλημα θα έχει. Μάλλον ψάχνει άλλο απ΄αυτό που λέει ότι θέλει ή χρειάζεται, με αποτελειώνει ο Γ.

‘Ντάξει, για τον μακαρίτη την απάντηση την έχω έτοιμη: είναι πιο ανασφαλής κι από μένα (και όμως γίνεται). Και κατά βάθος, χρειάζεται όχι μία όμορφη ψηλή ξανθιά, αλλά μια ντουζίνα από δαύτες, οι οποίες επιπλέον θα τον δοξάζουν νυχθημερόν γιατί είναι κα-τα-πλη-κτι-κός και δεν υπάρχει καλύτερος απ΄αυτόν εκεί έξω. Δεν την παλεύει με κάτι λιγότερο. Το μόνο πρόβλημά του είναι ότι όταν τις έχει κάτι τον πιάνει και θέλει εμένα (μετρίου ύψους, μελαχρινή, όσο για όμορφη, γούστα είναι αυτά είπε ο αράπης κι έφαγε το σαπούνι) που όμως τελευταία δυσκολεύομαι να τον δω σαν ημίθεο, τον βλέπω σαν κανονικό άνθρωπο, με τα καλά του και τα κουλά του. Και δεν την παλεύει και μετά έρχονται οι ξανθιές κ.ο.κ.

Την απάντηση για μένα την έχω??? Νομίζω. Χρειάζομαι ένανε (όμορφο στα μάτια μου, ψηλό, μελαχρινό – είπαμε, είμαι ρηχή) να μ΄αγαπάει για τα 20 στραβά μου. (ή έστω να τα ανέχεται, λέω, και να μην προσπαθεί να μου τα αλλάξει). Για τα 10 καλά μου θα μ΄αγαπήσει έτσι κι αλλιώς, λέω, αυτό είναι το εύκολο. Νομίζω.

Έχω βαρεθεί να θέλουν να μ΄αλλάξουν. Γιατί δεν παίρνουν μια έτοιμη, τόσες υπάρχουν στα καλάθια, νοικοκυρές, για σπίτι, χαρούμενες όλη την ώρα?

(Ανοίγω μεγάλη παρένθεση: Τελευταία οι γκόμενες γύρω μου είναι πολύ χαρούμενες, όλο χαμόγελα, λες και κουμπώνουν τα αντικαταθλιπτικά με τις χούφτες. Είναι λες και ζω σ΄έναν κόσμο που έχει μολυνθεί από τον ιό της Βίκυς Καγιά: βασικό σύμπτωμα του ιού είναι ότι μιλάς πάντα και για όλα με ύφος που δείχνει ότι περνάς καταπληκτικά, η ζωή σου είναι υπέροχη, δεν υπάρχει τίποτα που να σου χαλά το κέφι και η θετική σου ενέργεια μπορεί να δώσει ρεύμα σε ολόκληρο το Λεκανοπέδιο. Για παράδειγμα, ακόμη κι αν είσαι καλεσμένη σε φιλανθρωπική εκδήλωση για τα παιδάκια που πεθαίνουν στον Γ΄Κόσμο, όταν κάνεις δήλωση στην κάμερα για το πόσο πραγματικά λυπάσαι για αυτά τα κακόμοιρα παιδάκια, το ύφος σου παραμένει χαρούμενο, ανέφελο. Ναι, το διασκεδάζεις πραγματικά Βίκυ Καγιά, το βλέπω στο βλέμμα σου, κλείνω τον ήχο και σε βλέπω να μιλάς για τα παιδάκια που πεθαίνουν σαν τις μύγες με την ίδια έκφραση που θα είχες αν μας μιλούσες για τις φάρσες που κάνατε με το Γ3 στην πενταήμερη. Ευχαρίστως θα έριχνα στη Βίκυ Καγιά ένα σβουριχτό μπάτσο, μόνο και μόνο για να δω αν θα αλλάξει ύφος)

Εκεί έρχεται η 2η φαρμακερή ατάκα της βραδιάς από τον Γ. (επηρεασμένη από το «2» μάλλον κι όλη δική μου): στην ηλικία μας δεν φτάνει ν΄ανοίξουμε την πόρτα για να μπει ο άλλος, πρέπει να βγούμε και στο παράθυρο για να μας δει ότι είμαστε διαθέσιμοι, ντε. Μερικές φορές, δε, πρέπει να σκύψουμε και να του κάνουμε και λίγο ματάκια και –άκουσον, άκουσον- να τον καλέσουμε εμείς ν΄ανέβει.

Κάπου εκεί γαμήθηκε η κουβέντα γιατί ο Γ. έπρεπε να πάει γυμναστήριο κι εγώ άρχισα να με σκέφτομαι πότε σαν Ραπούνζελ που ρίχνει τα κοτσίδια της για να σκαρφαλώσει ο άλλος και πότε σαν Γεωργία Βασιλειάδου που σημαδεύει τους γκόμενους με κανάτια.

New Year's Αφορισμός

"Δε γαμούνε οι ωραίοι, γαμούν οι θαρραλέοι."

Αφιερωμένο:
- στην ωραιότατη φίλη Β., μαζί με την ευχή το 2007 να την βρει έναν ωραίος θαρραλέος
- στον θαρραλέο Κ., που χθες το βράδυ πλησίασε μια άγνωστη και της είπε το απλό, απλούστατο "Μου αρέσεις". Respect και για τον χαλαρό τρόπο που αντιμετώπισε τη χυλόπιτα. Και τη διαδικασία. Σαν προπόνηση.

Viva 2007!!!!