To Monitor κλείνει

Ή καλύτερα: το Monitor έκλεισε.

Ξενύχτησα με τα σχόλια εδώ και για μια ακόμη φορά χάζεψα με τα καλάμια, με την καφρίλα, με το θράσσος που παίζει εδώ μέσα. Ακριβώς δηλαδή όπως και στην πραγματική ζωή.

Άνθρωποι που απαιτούν από τον Παναγιώτη Βρυώνη να διαθέσει το χρόνο του με αυτόν ή με τον άλλο τρόπο -λες και τον έχουν στο payroll τους ή λες και τους χρωστάει.

Άνθρωποι που κρυμμένοι στην ανωνυμία τους έρχονται να "ξεσκεπάσουν" τα σκοτεινά κίνητρά του, να πλέξουν θεωρίες συνομωσίας, να μιλήσουν για πελατειακές σχέσεις.

Όλοι τους στην προσπάθεια να υπερασπιστούν το δικαίωμα μίας blogger επιπέδου να μην μπερδεύεται με την πλέμπα. Βρε μιραντολίνα και υπερασπιστές, λάθος σας τα είπανε, δεν μπερδεύεται η βούρτσα με την πούτσα. Ούτε καν στο σκοτάδι και μετά από πολύ αλκοόλ. Ρώτησα και μια φίλη που κατεβάζει τα Johny δέκα-δέκα. ΔΕΝ.

Τεσπά, του Παναγιώτη είναι το Monitor, ό,τι γουστάρει θα το κάνει. Αν ήμουν στη θέση του φαντάζομαι ότι θα είχα σιχτιρίσει προ πολλού. Εμένα -που ήμουν και παραμένω άσχετη- με βοήθησε να βρω 10 blogs του γούστου μου χωρίς να με τρώνε τα πέρα δώθε, μου έσωσε πολύτιμο χρόνο και γι΄αυτά τον ευχαριστώ πολύ.