Καλά Χριστούγεννα
(Αλήθειες λέμε και το Πάσχα. Ψιτ, άκου μία: είμαι έξυπνη, χιουμοριστική, εξοργιστική με τις ώρες μου και σ΄αγαπάω)
Αφιερωμένο στη φίλη μου τη Μιζ Β. Εντάξει, και σε όλες τις Μιζ Β αυτού του κόσμου που απλώς δεν πρόκειται να συμβιβαστούν με μια σχέση που στα μάτια του άλλου δεν θα γράφει:
ΤΟ ΜΕ, YOU ARE PERFECT
Όχι γιατί είναι τέλειες, όχι. Αλλά γιατί κανένας σύντροφος δεν αξίζει να αντικρίζει μονίμως στα μάτια του συντρόφου του το στραβό του δόντι, την κακοκομμένη αφέλεια, το σπυράκι στην άκρη της μύτης, την αδυναμία να ταιριάξει σε προδιαγραφές ύψους-πλάτους-βάθους, λες και είναι εντοιχισμένη κουζίνα.
Ετικέτες Εορταστικόν
posted by Lost at 11:53 μ.μ.
12 Comments:
Χριστός Ανέστη Λοστούλα - σε διαβεβαιώ .
έτσι, όπως τα ξαναλές...
Ετσι...
Την (έστω ιντερνετικά αποτυπωμένη) αγάπη μου στη Μιζ Β.
Και η αποδοχή να είναι και από φίλους, οικογένεια, συνεργάτες, ανθρώπους που ζεις κάθε μέρα
{Οχι σαν εντοιχισμένη κουζίνα}
(επειδή αυτό που γράφεις απόψε είναι για μένα... πέρα από περιγραφή, έβαλα ένα link στη σελίδα μου με το ποστ σου. ελπίζω να μη σε πειράζει. αν ναι πες το και το σβήνει. :) )
Αν και έχουμε Πάσχα και όχι Χριστούγεννα με τράβηξε η επιλογή σου απο το "Αγάπη είναι..." Από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες γιατί στο τέλος χαμογελούσα. Χρόνια πολλά και καλά.
Αυτό το Πάσχα ήθελα να σφίξω στην αγκαλιά μου κάποια άτομα που γνώρισα σχετικά πρόσφατα και να τους ευχαριστήσω απλά που υπάρχουν στη ζωή μου. Αλλά ντράπηκα τόσο πολύ, φοβήθηκα μη με πιάσουν οι μελοδραματισμοί και το βούλωσα :-(
ολόσωστο επί της ουσίας.
και η παρομοίωση με εντοιχισμένη κουζίνα, κερασάκι στην τούρτα
Να προσθεσω:
"To me you are perfect", he said..
και μετα
εμεινε ετσι, ακινητος σα στυλος της ΔΕΗ, αγελαστος σαν το παιχνιδι με τ'αγαλματακια (το παιζει ακομα στην ηλικια του, μπραβο στο τεκνο), μετρωντας τις στιγμες μεχρι να φυγω απο μπρος του.
"To me You are Perfect, a l w a y s", αρα
κι ας μη μου το πει ποτε.
Αυτο θελω
(και δεν ειμαι ασυμβιβαστη, ιδεαλιστρια ειμαι)
"Δεν υπάρχει τελειότητα, παρα μόνο στο Θεό και στο θάνατο." (κάπου το διάβασα).
Το ωραίο στους ανθρώπους είναι ότι έχουν ατέλειες.
Προσωπικά, αυτές αγαπάω.
Χρόνια πολλά και ... τέλεια!
0:)
to me, your post is perfect, λοιπόν.
απ το στομα σου και στου (ανύπαρκτου) θεού τ' αυτί.
@ Λιλένη: άμα δε βάλω τα δάχτυλά μου πάνω στα καρφιά....πολλά φιλιά
@ αα-παπί: αστειεύεστε? μεταξύ παπιών χωρά μόνο συμπάθεια κι αλληλεγγύη
@ elmelissa: εγώ πάλι έκλαιγα με μαύρο δάκρυ...και σε σένα, όλα καλά
@ γατί: μλκία σου, βρε γατί. Τι κέρδισες? μη σε πουν τρελή ή ευαίσθητη? τα δικά μου τα φιλιά πάντως τα έχεις όλα δικά σου κι ας μη σε ξέρω
@ παράξενος: :))
@ ιδεαλίστρια: ό,τι πείτε, Μι(γαμεί)ς
@ άγγελος: συμφωνούμε, με τις ατέλειές μας
@ deadend: εσύ, τελευταία, έχεις κάνει μια βουτιά. Νομίζω. Ή που θα σ΄αρπάξω απ΄ το μαλλί και θα σε σούρω ή που θα ανέβεις μόνη σου. Διάλεξε. Εκτός και αν νομίζω λάθος;
Η κορυφαία σκηνή ερωτικής εξομολόγησης που έχω δει σε ταινία. Όποτε τη βλέπω βουρκώνω. Σύμφωνα με τον τίτλο του προηγούμενου ποστ σου, δεν είμαι άντρας!!!
Πολύ καλά κάνεις και τα γράφεις αυτά lost. Εμένα μου πήρε καμιά 30αριά χρόνια να αποκρυσταλλώσω αυτή την πολύτιμη εμπειρία ζωής...
Πόσο πιο ευτυχισμένοι θα ήταν όλοι και όλες αν δεν συμβιβάζονταν με τίποτα λιγότερο!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home