Οι άντρες δεν κλαίνε

{έχω πνίξει ό,τι ζωντανό είχα μέσα μου,

ό,τι θα μπορούσε να με πάρει και να με σηκώσει, να με κοπανήσει σε βράχια, να με κάψει σα βεγγαλικό, όμορφο, για μια στιγμή μόνο, για λίγο,

δεν υπάρχει για λίγο,

είμαι ένα business plan, με τα ρίσκα μου υπολογισμένα, το ίδιο και τις αποδόσεις, ό,τι πάρεις θα ΄ναι ίσο με ό,τι δώσεις,

μόνο να μη μου κλαις, όχι κλάμα,

μου θυμίζεις ότι σε 5 μήνες 23 μέρες και 11 ώρες θα πρέπει να γονατίσεις μπροστά μου μ΄ένα μονόπετρο κι εγώ θα πρέπει να δακρύσω από συγκίνηση, να πω δέχομαι, μετά θα πηδηχτούμε, ιεραποστολικό και απ΄τον κώλο, η περίσταση το απαιτεί, "τώρα επιτέλους μπορώ να σ΄εμπιστευτώ", θα έχω 3 οργασμούς, οι 2 απ΄το κανονικό μονόπετρο, ο τρίτος από αυτό της Durex, μετά θα κοιμηθούμε ήσυχοι, ευτυχείς, βάσει προγράμματος,

όχι, όχι, μη μου κλαις, δεν είναι στο ρόλο σου,

μέσα σου κάτι υπάρχει ακόμη ζωντανό, το βλέπω, μη φοβάσαι, μαζί θα το πνίξουμε, ξέρω καλά πώς, κοίτα με, σαν χθες έσπερνα θύελλες, μα τώρα ξέρω πώς, ξέρω τον τρόπο, όλα θα είναι ξανά υπολογισμένα, ασφαλή,
ΟΡΙΑ, ΔΙΑΟΛΕ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΡΙΑ,

Κυριακές-γιορτές-επετείους θα νιώθουμε στο 4, τις καθημερινές πάθος 1, συντροφικότητα 5, δέσμευση 5, έχουμε στόχους κοινούς, κοινωνική ζωή, κράτηση Σάββατο βράδυ στην Εδωδή, τα Σάββατα το πάθος εκτινάσσεται στο 3,

σου παίρνω πίπα μεθυσμένη, για μια στιγμή ξεχνώ ποιος είσαι, θυμάμαι ένα αγόρι που μου άρεσε παλιά, το διαγράφω,

είσαι αυτός που πάντα έψαχνα, μπορώ να μοιραστώ μαζί σου από το στεγαστικό μέχρι -αν κλείσω τα μάτια-το μουνί μου,

ξέρνάω στη σκέψη ότι δίπλα σου θα ξυπνώ τα πρωινά,

αααχ αυτά τα πρωινά στον ημι-υπαίθριο είναι άλλο πράγμα, θα βάλουμε περσίδες γιατί ο ήλιος είναι δυνατός και γρήγορα θα κάψει τις κουρτίνες, βρήκα και κάτι κομποζέ υφάσματα μούρλια για το σαλόνι, αχ, όταν μας φέρουν με το καλό και το καινούριο coffee table να καλέσουμε όπωσδήποτε τους γονείς σου για brunch μια Κυριακή,
μωρό μου, μαζί σου νιώθω τόσο ασφαλής.
ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΗ ΜΟΥ ΚΛΑΙΣ}

θέλω αυτό που φτύνω