Μπερδεύομαι
Μπερδεύομαι κάθε φορά που οι άνθρωποι άλλα λένε κι άλλα σκέφτονται. Συνοπτικά (γιατί γίνεται της μουρλο-κακομοίρας σε αυτό το γραφείο, βοήθειαααα):
- λένε «ναι» ενώ σκέφτονται «no fucking way, αλλά βαριέμαι τώρα να αντιμετωπίζω τις αντιδράσεις σου»
- λένε «όχι» ενώ σκέφτονται «ναι, αλλά φοβάμαι ότι αν σου πω ναι θα μου ανέβεις στο σβέρκο»
- λένε «ίσως» ενώ σκέφτονται «αν δεν μου κάτσει κάτι καλύτερο»
- λένε «δε θέλω» ενώ σκέφτονται «θέλω, αλλά πρέπει πρώτα να τρίψεις γόνατο στη μοκέτα»
- λένε «είσαι μαλάκας» ενώ σκέφτονται «με πλήγωσες, για να δούμε τώρα, θα μπορέσω κι εγώ να σε πληγώσω?»
- λένε «ναι» ενώ σκέφτονται «no fucking way, αλλά βαριέμαι τώρα να αντιμετωπίζω τις αντιδράσεις σου»
- λένε «όχι» ενώ σκέφτονται «ναι, αλλά φοβάμαι ότι αν σου πω ναι θα μου ανέβεις στο σβέρκο»
- λένε «ίσως» ενώ σκέφτονται «αν δεν μου κάτσει κάτι καλύτερο»
- λένε «δε θέλω» ενώ σκέφτονται «θέλω, αλλά πρέπει πρώτα να τρίψεις γόνατο στη μοκέτα»
- λένε «είσαι μαλάκας» ενώ σκέφτονται «με πλήγωσες, για να δούμε τώρα, θα μπορέσω κι εγώ να σε πληγώσω?»
posted by Lost at 4:26 μ.μ.
4 Comments:
Καλά που ζεις;
Περίεργο πράγμα οι συμπτώσεις, αγαπητή xameni.Χθες το βράδυ συμμετείχα σε συζήτηση με αντίστοιχο θέμα και σήμερα είπα να μπω λίγο στο blog σου (βλέπε: είμαι άχρηστος/τεμπέλης και δε θέλω να δουλέψω),
Έχω να πω, συνοπτικά, τα εξής:
Πάντα με ενοχλούσαν τα διπλά μηνύματα που εκπέμπουν οι άλλοι.
Θυμάμαι συζητήσεις με τη μάνα μου (λίγο πριν σταματήσω να της μιλάω), όταν πήρα απόφαση να σπουδάσω σοβαρά, να πιάσω δουλειά ,να φύγω από το σπίτι και να γίνω άνθρωπος (όλα ταυτόχρονα): "Μην αφήσεις τη μουσική σου και γίνεις υπάλληλος". (μην αφήσεις ΕΜΕΝΑ, κάτσε εδώ να να μοιραστούμε την ψυχασθένεια μου.)
Οταν ξεκίνησα δουλειά, τα ίδια με τον προιστάμενο: "Μην του δίνετε άσχετες αρμοδιότητες, τον χρειάζομαι στο τμήμα!" (μην τον αφήνετε να παράγει έργο αλλού, που δεν έχω ελέγχο, γιατί θα αποκτήσει υπόσταση και θα σηκώσει κεφάλι και εδώ)
Αλλά και στις κοινωνικές σχέσεις:
-“να τα πούμε οποσδήποτε, είναι πραγματικά κρίμα να χανόμαστε, σε αισθάνομαι πολύ φίλο μου” (έχω μαλώσει με το γκόμενο, μπορεί και να χωρίσω, καλό είναι να έχω παρέα τα Σάββατα, γιατί όλες μου οι φίλες έναι παντρεμένες).
-“ δεν ξέρω αν μπορώ, να μιλήσουμε πιο μετά ” (θέλω να τα πούμε, αλλά πάρε εσύ, μη νομίσεις ότι με νοιάζει κιόλας... ή...έχω σχέδια αλλά μπορεί να πάνε άπατα, οπότε κρατάω πισινή)
-“ Είμαι τόσο κουρασμένος/η, έχω απίστευτη δουλειά αυτό τον καιρό, δεν την παλεύω” (προετοιμάζω το έδαφος σε περίπτωση που σκόπευες να μου προτείνεις να τα πούμε.Έτσι , αρνούμαι χωρίς να σε χάσω από κονέ για το μέλλον)
-“ Είμαι πολύ καλά, η δουλειά πάει σούπερ, βγαίνω συνέχεια....εσύ, τι νέα; ” ( βασικά, βαρίεμαι που ζω, αλλά θα σε κάνω να ζηλέψεις με το πόσο γαμάτη είναι η ζωή μου και θα θέλεις να γίνεις μέρος της)
-“ Τι μαλάκας που είναι αυτός ο γκόμενος, τι στυλ είναι αυτό, ποιος νομίζει οτι είναι;”
(σε παρακαλω, δώσε μου λίγη σημασία και θα σου κάτσω σε 1 δευτερόλεπτο)
- “ Δεν υπάρχουν πια άντρες ” (δεν ασχολούνται μαζί μου)
Και άλλα πρωτότυπα....
Κάποτε, σε κάποιο μπαρ, συζητούσα με φίλους για κάποια που μου άρεσε πολύ. (τι να κάνω, δεν μπορώ άλλο, κλπ). Σαν από μηχανής θεός, πετάχτηκε μια φίλη και μου είπε με ενθουσιασμό: “κόλλα σε άλλες μπροστά της, κόλλα στις φίλες τις (στη μάνα της, όχι;), φλέρταρε με όποια βλέπεις...(με αυτη, ίσως;) να δεις αν θα γουστάρει... τέτοια θέλουμε όλες!”. Αυτή την εποχή, έιναι στη φάση (όπως και οι περισσότερες γνωστές μου) που αναρωτιέται γιατί μπλέκει όλο με μαλάκες, τι κάνει λάθος,μα δεν υπάρχει κανένας ειλικρινής/ρομαντικός/καλό παιδί/με χιούμορ να την ερωτευτεί αληθινά ; που πήγαν όλοι;
Αυτά.
@ happyland: στο διπλανό σου γραφείο. Χαζή.
@ nr: μέτρησα τα bullets που νιώθω ότι αναφέρονται σε μένα. Ήταν πολλά. Καλό απόγευμα και σε σας (είστε εύστοχος, οξυδερκής και άλλα πολλά που με κάνουν να θέλω να τα πω μαζί σας κάποια στιγμή, αλλά είμαι πνιγμένη, δεν την παλεύω κ.λπ.).
Και που να με δείς με το ριγέ σακάκι!
Επίσης, όποιος έχει τη μύγα να τη φέρει πίσω, γιατί την ψάχνουμε.
Δεν πειράζει, έχω πολλούς φιλους/ες, έτσι γαμάτος που είμαι.
Φιλια!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home