Η ψεύτρα κι ακαμάτρα
8 το πρωί. Έρχεται η κυρία που καθαρίζει το σπίτι (το οποίο σπίτι έχει πληρώσει τα σπασμένα της άρνησης/καταθλιπτικής διάθεσης/γενικότερης αδυναμίας να βρω νόημα στη ζωή τώρα-που-εκείνος-δεν-είναι-πια-εκεί και έχει να δει καθάρισμα της προκοπής από τον Ιούλιο. Τι να κάνω, το'παμε, δεν είμαι νοικοκυρά. Άλλες με το χωρισμό παίρνουν 10 κιλά, πέφτουν στα ναρκωτικά, πηγαίνουν σε χαρτορίχτρες, αλλάζουν τον αδόξαστο στα μαλλιά τους, χρεώνουν τις πιστωτικές. Εγώ δουλεύω σα σκυλί και τις υπόλοιπες ώρες κάνω ταβανοθεραπεία στον καναπέ. Σταυρώστε με).
Σημείωση: Η κυρία έχει μήνες να έρθει, γιατί ήταν κονέ του πρώην (να τον λέω μακαρίτη?) και φεύγοντας ο μακαρίτης την πήρε στο δικό του σπίτι. Τεσπα, στο πλαίσιο της ανανέωσης/αισιόδοξης ματιάς μου στο παρόν και στο μέλλον, την θερμοπαρακάλεσα να έρθει μόνο για ένα quickie καθάρισμα και ενέδωσε.
Αντικρίζει η κυρία το αχούρι (που έχω φροντίσει να τακτοποιήσω στοιχειωδώς το προηγούμενο ΣΚ, τόσο ώστε να μπορεί να μπει χωρίς να σκοντάψει σε 4 αριστερά παπούτσια, 1 sac voyage και 3 μαγιό). Δεν λέει τίποτα. Μόνο μια βεβιασμένη καλημέρα. Την αφήνω να εξοικειωθεί με το χώρο, να κάνει ό,τι καταλαβαίνει και μπαίνω για μπάνιο. Βγαίνω από το μπάνιο και επειδή έχω μήνες να τη δω, την πλησιάζω για λίγο small talk.
- Τι κάνεις?
- ΞΕΣΚΟΝΙΖΩ, μου απαντά με ντεκρανιασμένο ύφος.
- Δεν εννοούσα αυτό, εννοούσα πώς τα πας, λέω τρομαγμένη.
Μου λέει τα νέα της. της λέω τα δικά μου, χαιρόμαστε, τολμώ την επόμενη κίνηση.
- Θα μπορούσες να έρχεσαι 1 φορά το μήνα για λίγες ώρες?
- ΟΧΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, το ντεκράν ύφος επανέρχεται. Πισωπατώ. Αλλά θα σου στείλω την ξαδέλφη μου. ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ!
- Ναι, δίκιο έχεις, αλλά... (το μυαλό μου παίρνει χιλιάδες στροφές, μου έχουν πέσει τα μούτρα, είμαι μια ελεεινή άχρηστη τεμπέλα κι ακαμάτρα, τι διάολο, ο μακαρίτης την πληρώνει για να μου τσακίζει την αυτοπεποίθηση?). Αλλά... είναι που δε μένω σε αυτό το σπίτι, έρχομαι μόνο για να πάρω ρούχα και φεύγω.
Πολύ ωραία. Τώρα εκτός από τα προηγούμενα είμαι ΚΑΙ κακή ψεύτρα.
Σημείωση: Η κυρία έχει μήνες να έρθει, γιατί ήταν κονέ του πρώην (να τον λέω μακαρίτη?) και φεύγοντας ο μακαρίτης την πήρε στο δικό του σπίτι. Τεσπα, στο πλαίσιο της ανανέωσης/αισιόδοξης ματιάς μου στο παρόν και στο μέλλον, την θερμοπαρακάλεσα να έρθει μόνο για ένα quickie καθάρισμα και ενέδωσε.
Αντικρίζει η κυρία το αχούρι (που έχω φροντίσει να τακτοποιήσω στοιχειωδώς το προηγούμενο ΣΚ, τόσο ώστε να μπορεί να μπει χωρίς να σκοντάψει σε 4 αριστερά παπούτσια, 1 sac voyage και 3 μαγιό). Δεν λέει τίποτα. Μόνο μια βεβιασμένη καλημέρα. Την αφήνω να εξοικειωθεί με το χώρο, να κάνει ό,τι καταλαβαίνει και μπαίνω για μπάνιο. Βγαίνω από το μπάνιο και επειδή έχω μήνες να τη δω, την πλησιάζω για λίγο small talk.
- Τι κάνεις?
- ΞΕΣΚΟΝΙΖΩ, μου απαντά με ντεκρανιασμένο ύφος.
- Δεν εννοούσα αυτό, εννοούσα πώς τα πας, λέω τρομαγμένη.
Μου λέει τα νέα της. της λέω τα δικά μου, χαιρόμαστε, τολμώ την επόμενη κίνηση.
- Θα μπορούσες να έρχεσαι 1 φορά το μήνα για λίγες ώρες?
- ΟΧΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, το ντεκράν ύφος επανέρχεται. Πισωπατώ. Αλλά θα σου στείλω την ξαδέλφη μου. ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ!
- Ναι, δίκιο έχεις, αλλά... (το μυαλό μου παίρνει χιλιάδες στροφές, μου έχουν πέσει τα μούτρα, είμαι μια ελεεινή άχρηστη τεμπέλα κι ακαμάτρα, τι διάολο, ο μακαρίτης την πληρώνει για να μου τσακίζει την αυτοπεποίθηση?). Αλλά... είναι που δε μένω σε αυτό το σπίτι, έρχομαι μόνο για να πάρω ρούχα και φεύγω.
Πολύ ωραία. Τώρα εκτός από τα προηγούμενα είμαι ΚΑΙ κακή ψεύτρα.
posted by Lost at 8:42 μ.μ.
4 Comments:
Για να δούμε τι έχουμε εδώ….. μάλιστα .. λοιπόν
1ο) Εγώ δουλεύω σα σκυλί και τις υπόλοιπες ώρες κάνω ταβανοθεραπεία στον καναπέ.
2ο) 1 sac voyage και 3 μαγιό ???????????
Ε λοιπόν ΝΑΙ είσαι ΚΑΙ κακή ψεύτρα !!!
Η δουλεύεις ή πας σε παραλιες……….
ομως τώρα σοβαρά,
μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις, είναι σαν να μιλάς στην παρεουλα σου!!
Υπομονη, ολοι τα εχουμε περάσει αυτά!!
Ή πραγματικά είμαι τόσο ακαμάτρα που έχω αφήσει στο πάτωμα του χωλ το 1 sac voyage και τα 3 μαγιό που είχα πάρει στις διακοπές του Αυγούστου για τα μπάνια του λαού. ΔΕ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΣΟΥ ΛΕΩ.
Σοβαρά τώρα, μ΄αρέσει που σ΄αρέσει. Να ξανάρθεις :)
Το σπίτι σου παρουσίαζε (...?) μια παραδειγματική συγγένεια με το δικό μου.
[Υποτίθεται δηλαδή, γιατί δυό μέρες μετά την καθαρίστρια Ζωή, δε θέλω τη ζωή μου, όπως το 'χω κάνει ...]
Τώρα, ως προς αυτά που φιλοξενούν/ούσαν τα πατώματα μας:
Ενδεχομένως-ενδεχομένως όμως, να μιλάμε για διαφορετικού τύπου μαγιό [π.χ. εγώ δεν έχω στρινγκ] και, στοιχηματίζω!, μεγαλύτερου μεγέθους παπούτσια [φοράω 45 νούμερο], συν τω γεγονότι πως τα δικά μου ήταν μερικά αριστερά και άλλα δεξιά [όχι κατ' ανάγκη ταιριαστά μεταξύ τους..].
Κατά τα λοιπά, κοίτα σύμπτωση! Τα δικά μου σακ βουαγιάζ του Αυγούστου + κάτι πετσέτες και αντιηλιακά, είναι ακόμη στη σκάλα.. :)
A, και κάτι άλλο.. Η 'ταβανοθεραπεία' ιζ νο γκουντ ένυ μορ-get a life ..
;)
Φιλοξενούν, καλά το έθεσες, είναι θέμα εντροπίας. Ένα σαββατοκύριακο μετά και σχεδόν όλα επανέρχονται στην πρότερη κατάσταση. Για το τελευταίο, προσπαθώ. :-)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home