Πέμπτη, Δεκεμβρίου 28, 2006

Χριστούγεννα στη Χωματερή

- Καλημέρα σας.
- Καλημέρα.
- Είμαστε οι οδοκαθαριστές της γειτονιάς σας και σας ευχόμαστε καλά Χριστούγεννα. Με το αζημίωτο.
- Καλά Χριστούγεννα και σε σας, καλοί μου οδοκαθαριστές. Μια που ήρθατε μέχρις εδώ, δεν βάζετε ένα χεράκι να πετάξουμε τη σαβούρα?
- Δεν καταλάβατε. Σας ευχόμαστε καλά Χριστούγεννα (χέρι προτεταμένο).
- Όχι, εσείς δεν καταλάβατε! Είμαι τίγκα στο σκουπίδι, 32 χρόνια μαζεύω μαζεύω, δεν υπάρχει χώρος για τίποτα πια, ασφυκτιώ.
- Τι λες, κοπέλα μου. Μια χαρά τακτοποιημένο το βλέπω το σπιτάκι σου. Και άδειο, σχεδόν minimal, ούτε ένα δεντράκι για τα χρόνια πολλά δε στόλισες.
- Όχι έξω, μέσα. Να! Ρίξτε μια ματιά στο σκληρό δίσκο. Ό,τι σημαντικό κι ασήμαντο εδώ θα το βρείτε, στην προσωπική μου χωματερή από αναμνήσεις, εικόνες, λόγια, συναισθήματα, δείξτε έλεος μέρες πού ΄ναι.
- Ζέχνει ρε κοπελιά εδώ μέσα, όλα σάπια, λίγο αέρα, βοήθειαααα.
- Βοήθεια ζητάω κι εγώ.

Ετικέτες

13 Comments:

Blogger candy's τετραδιάκι said...

Αλλαξε τον σκληρο..
Θα τα καταφερεις:)

φιλια πολλα και χρονια πολλα!

12/28/2006 2:13 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Αυτές τις μέρες ετοιμάζομαι για ένα τεράστιο φορμάτ.
Θα με ακολουθήσεις;

Δεν ενδιαφέρομαι καν για τον κάδο ανακύκλωσής μου.

12/28/2006 2:40 μ.μ.  
Blogger Lost said...

@ candy: δύσκολα.
welcome και χρόνια πολλάαα

@ argyrenia: κωδικός: λοβοτομή?
(πάλι πυρετός, ποιος χέζει τις τράπεζες...)

12/28/2006 2:54 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Δεν έχει μόνο σαβούρα ο "σκληρός σου δίσκος", έτσι δεν είναι;

12/28/2006 5:15 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

ψιτ, ποιηματάκι...


...Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Εκεί που τελειώνουμε εμείς
αρχίζει η θάλλασα.
Πες κάτι.
Πες κύμα, που δεν στέκεται.

Πες βάρκα, που βουλιάζει
αν την παραφορτώσεις με προθέσεις.
Πες στιγμή,
που φωνάζει βοήθεια ότι πνίγεται, μην τη σώζεις,
πες
δεν ακούσα.

Μίλα.
Οι λέξεις έχουν έχθρες μεταξύ τους,
έχουν τους ανταγωνισμούς:
αν κάποια απ΄ αυτές σ΄ αιχμαλωτίσει,
σ΄ ελευθερώνει άλλη.
Τράβα μια λέξη απ΄ τη νύχτα
στην τύχη.
Ολόκληρη νύχτα στην τύχη.
Μη λες ολόκληρη,
πες ελάχιστη
που σ΄αφήνει να φύγεις.
Ελάχιστη
αίσθηση,
λύπη
ολόκληρη
δική μου,
Ολόκληρη νύχτα...

Κική Δημουλά
Το λίγο του Κόσμου

Φιλιά, δεν είναι τίποτα, έχεις δρόμο ακόμα πολύ...
Καλή Χρονιά

12/28/2006 9:47 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

μιά φιλόλογος μου, τα παλαιά τα χρόνια, ανάμεσα στα ματωμένα μοσχάρια που έφραζαν τον ουρανό και τις σφουγγαριστρες του ήλιου etc μας είχε πει οτι ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του συνεχώς πέρνει και αφήνει αποσκευές διαφορετικές, και είναι αδύνατο να τις κουβαλήσει όλες.

12/28/2006 10:51 μ.μ.  
Blogger Lost said...

@ ασκαρδαμυκτί: όχι ρε γαμώτο, χάλασες κι εσύ, πού είναι τα υπέροχα σεξιστικά σχόλια που μου άφηνες παλιά??? (η σαβούρα μιανής είναι ο θησαυρός της αλληνής)

@ tifoeus:
Πές:
"θα δούμε",
"αστάθμητο",
"βάρος".
Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται
μια σύντομη, άδετη, ζωή με τη φωνή σου"
Καληνύχτα και ευχές!

@ βλαχάκι (το): κάτι ήξερε η φιλόλογος. δεν πας μακριά με πολλά μπαγκάζια. τελικά τον ήλιο ποιος τον σφουγγαρίζει???

12/29/2006 12:18 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Άλλο ένα πολύ καλό κείμενο.

Αν είσαι μάγκας θα πάρεις τα σκουπίδια και θα κάνεις thrash art.

Μόνο μην τολμήσεις και ερωτευτείς (για πολύ) κακομοίρα μου και χάσουμε την πιο αυθεντική εκπρόσωπο της μελαγχολίας των 30 something - σε έφαγα.

12/29/2006 12:58 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

waiting for time

to pass

waiting for the night

to come

[always]

καλη χρονια,γλυκια μου

12/29/2006 1:08 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

"Αν με μετρήσεις με φωνές και πεταλούδες

Θα μ’ έβρεις πιο μεγάλο απ’ το κλουβί μου

Κι ωστόσο, πες μου, πώς χωρώ εδώ μέσα;"

Kαλό σου βράδυ...

12/29/2006 3:33 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

νομίζω ό ελύτης,
αλλά με κάθε επιφύλαξη...

12/29/2006 11:37 π.μ.  
Blogger Lost said...

@ παράξενος: πάρτο πίσω ΤΩΡΑ! Και μη φοβάσαι, γιατί α) τίγκα τα blogs στην κατάθλιψη των 30 something, εγώ θα σας λείψω??? β) ποιος είπε ότι ο έρωτας παίρνει μακριά τη μελαγχολία???? (κατά τα άλλα, thanks a lot, και μη μου λέτε πολλά καλά γιατί καβαλάω ένα καλάμι ναααα)

@ ggl: always, sweet lolitaki

@ guilty: xθες διάβαζα ακριβώς αυτό:
Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.
Σύμπτωση?

@ βλαχάκι: χαχαχα, ορθόν αλλά κάτι που δεν σου είπε η φιλόλογός σου είναι ότι το "σφουγγαρίζω" έχει κι άλλη έννοια, βλ. "Η Μαρία έχει σφουγγαρίσει 10 συναδέλφους σε 1 μήνα". "I bet, ο επόμενος θα είναι το αφεντικό!" "Α, ρε Μαράκι, άξιος ο μισθός σου"

12/29/2006 5:19 μ.μ.  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Μήπως, αντί για οδοκαθαριστή και σκουπιδιάρη, να βρίσκατε έναν ρακοσυλλέκτη; Τα καταφέρνουν κάπως αυτοί κι ανακαλύπτουν πράγματα πολύτιμα κι άξια (για τι, δεν ξέρω ακριβώς, αλλά ξέρουν αυτοί) σ' όλα όσα πετάμε εμείς, μετά βδελυγμίας... (Το "κακό" είναι πως άπαξ και το ξεθάψουν και το γυαλίσουν τόσο, ώστε να αναρωτηθούμε ακόμη κι εμείς μήπως και κάναμε λάθος, που το πετάξαμε, δεν μας το δίνουν πίσω με τίποτα!..)
Καλή τύχη, πάντως, έτσι κι αλλιώς με τον σκληρό σας! Και Καλή Χρονιά!

12/29/2006 5:36 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

eXTReMe Tracker