Human Trafficking 2 - Πελάτες είμαστε όλοι

Ακόμη κι αν δεν πηδάμε αλλοδαπές σε επαρχιακά κωλόμπαρα.
Ακόμη κι αν δεν πηγαίνουμε στην Ταϊλάνδη για σεξοτουρισμό με ανήλικα.


Αρκεί να αγοράζουμε κάτι που έχει παραχθεί από θύματα της επικερδούς αυτής βιομηχανίας.

Πριν από χρόνια είχα δει στις ειδήσεις ρεπορτάζ από μια ασιατική χώρα. Ο σεισμός είχε ισοπεδώσει τα πάντα. Οι κάτοικοι μάζευαν τους νεκρούς τους από τα συντρίμμια. Ξαφνικά ο φακός έδειξε μια ομάδα ανθρώπων που ΧΟΡΕΥΑΝ πάνω στα συντρίμμια ενός εργοστασίου. Ήταν το εργοστάσιο παραγωγής αθλητικών ειδών ενός global brand κι αυτοί που χόρευαν ήταν οι εργάτες. Δεν το χωρούσε το μυαλό μου πώς αυτοί οι άνθρωποι μέσα στην καταστροφή, μέσα σε τόσο πόνο και παρά το ότι είχαν χάσει τη δυνατότητα να βγάζουν ένα κομμάτι ψωμί γιόρταζαν! Γιόρταζαν που επιτέλους δεν ήταν υποχρεωμένοι να δουλευουν υπό άθλιες συνθήκες, που επιτέλους είχαν -με τραγικό έστω τρόπο- κερδίσει την ελευθερία τους.

Δεν αγόρασα ξανά ούτε μισή κάλτσα από το global brand.

Είμαστε όλοι λίγο πολύ ευαισθητοποιημένοι ως προς τις πρακτικές των εταιρειών για την προστασία του περιβάλλοντος.
Πόσο ευαισθητοποιημένοι είμαστε στις πρακτικές των εταιρειών απέναντι στην ίδια την ανθρώπινη αξία (που σε μερικά μέρη του πλανήτη είναι μικρότερη από την αξία της ζωής της γάτας μου???)




Αυτή τη στιγμή γίνεται μια προσπάθεια συγκέντρωσης υπογραφών των 1,000 μεγαλύτερων εταιρειών παγκοσμίως.
Κάθε εταιρεία που υπογράφει τη Συνθήκη συμφωνεί να επιδεικνύει zero tolerance σε πρακτικές human trafficking.
Δείτε τη λίστα εδώ Θα βρείτε και κάποιες ελληνικές επιχειρήσεις.

Αυτά από το business cοmmunity. To θέμα είναι αν εμείς, οι πελάτες, θα προτιμήσουμε να αγοράσουμε ένα προϊόν που έχει παραχθεί σε zero tolerance συνθήκες ή θα συνεχίσουμε να αγοράζουμε προϊόντα καταπίεσης, από άγνοια ή απλώς επειδή είναι φθηνότερα.