Γκομενικά by Τρυποκάρυδος - Part 1
When we're incomplete, we're always searching for somebody to complete us. (η περίφημη θεωρία του μισού πορτοκαλιού, που άμα βρει το άλλο μισό του θα γίνει ολόκληρο, let me laugh out loud)
When, after a few years or a few months of a relationship, we find that we're still unfulfilled, we blame our partners and take up with somebody more promising. (κοινώς, του τα πρήζουμε του κακομοίρη/κακομοίρας που δεν μπορεί να μας "ολοκληρώσει" και ή φεύγουμε για να βασανίσουμε τον επόμενο ή φεύγει, οπότε και χτυπιόμαστε στα μωσαϊκά ουρλιάζοντας "Άμα φύγεις θα φαρμακωθώ". "Να φαρμακωθείς", σκέφτεται εκείνος / εκείνη, μπαίνει σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων και αλλάζει ήπειρο)
This can go on and on- series polygamy- until we admit that while a partner can add sweet dimension to our lives, we, each of us, are responsible for our own fulfillment. (δυστυχώς, αυτή η παραδοχή για κάποιους από μας δεν έρχεται ποτέ)
Nobody else can provide it for us, and to believe otherwise is to delude ourselves dangerously and to program for eventual failure every relationship we enter. (self explanatory, πόσο πιο απλά να το πει ο ποιητής???)
- Είμαι ένα τίποτα χωρίς εσένα.
- Και μαζί μου, πάλι ένα τίποτα είσαι.
by Lost
When, after a few years or a few months of a relationship, we find that we're still unfulfilled, we blame our partners and take up with somebody more promising. (κοινώς, του τα πρήζουμε του κακομοίρη/κακομοίρας που δεν μπορεί να μας "ολοκληρώσει" και ή φεύγουμε για να βασανίσουμε τον επόμενο ή φεύγει, οπότε και χτυπιόμαστε στα μωσαϊκά ουρλιάζοντας "Άμα φύγεις θα φαρμακωθώ". "Να φαρμακωθείς", σκέφτεται εκείνος / εκείνη, μπαίνει σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων και αλλάζει ήπειρο)
This can go on and on- series polygamy- until we admit that while a partner can add sweet dimension to our lives, we, each of us, are responsible for our own fulfillment. (δυστυχώς, αυτή η παραδοχή για κάποιους από μας δεν έρχεται ποτέ)
Nobody else can provide it for us, and to believe otherwise is to delude ourselves dangerously and to program for eventual failure every relationship we enter. (self explanatory, πόσο πιο απλά να το πει ο ποιητής???)
- Είμαι ένα τίποτα χωρίς εσένα.
- Και μαζί μου, πάλι ένα τίποτα είσαι.
by Lost
16 Comments:
Θέλω λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου (είπα να γράψω κάτι και εγώ)
Κατά τα άλλα, όλα καλά?
Άσε, είπα να καλύψω το χαμένο έδαφος της εβδομάδας και βρέθηκα να παλεύω με το RSS. Μα τόσο άσχετη...Δεν έρχεσαι να δώσεις ένα χεράκι?
Καλό ! :)))
Υπαρχει ενα τελειο μικρο εικονογραφημενο βιβλιαρακι που τα λεει ολα με λιγες εικονες και λεξεις.
Αν δεν το εχεις ηδη,παρτο!
"Το κομματι που λειπει συναντα το μεγαλο Ο"-Σελ Σιλβερσταιν,εκδ.Δωρικος
Θελουμε σεξ, το κανουμε. Μετα θελουμε να ενδιαφερεται για εμας η γκομενα η εστω να ειναι πιστη/αθωα/whatever. Την βρισκουμε και βαριομαστε. Μετα θελουμε να μενει σπιτι και να κανουμε σεξ με αλλες. Μετα χωριζουμε και βρισκουμε την υγεια μας γιατι κανουμε σεξ με αλλες. Μετα κολλαμε με μια και δεν ξερουμε γιατι κολλησαμε αφου ολα ηταν τοσο ωραια.
Εμπειριες μαζευουμε, τιποτ' αλλο.
Δεν ξέρω, μάλλον όλα είναι θέμα χημείας και ορμονών. Πώς στην ευχή να εμπιστευτείς τη ζωή σου σε κάποιον ουσιαστηκά άγνωστο, κάποιον που ξέρεις 5-10 μήνες;
Καλημέρα... Απλά συμφωνώ...! Και με την προλαλήσασα και με σένα Lost...! (ειδικά το τελευταιο είναι όλα τα λεφτά αχαχαχαχαχαχα)
Γενικό σχόλιο: νομίζω ότι οι κυρίες τό πιασαν καλύτερα το θέμα μου. οι κύριοι πάλι εστίασαν στο series polygamy. Διευκρινίζω ότι δεν είμαι κατά της συλλογής εμπειριών, να πέσει φωτιά να με κάψει. Ίσα ίσα που θα έχουμε ενδιαφέρουσες ιστορίες να λέμε στα εγγόνια μας. Και εξηγώ: το post αφορά το ότι αντί να κουνήσουμε τον κώλο μας και να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη, είμαστε μαθημένοι να περιμένουμε από τον εκάστοτε σύντροφο να μας κάνει ευτυχισμένους και να γεμίσει τη ζωή μας. Όταν αποτυγχάνει (γιατί δεν είναι τζίνι ούτε Θεός), του ζητάμε και τα ρέστα και περνάμε στον επόμενο και στον επόμενο και στον επόμενο. Μέχρι που καταλήγουμε μουρλοκακομοίρες/οι που παραπονιούνται ότι "εμένα κανένας δε με κατάλαβε", "δεν υπάρχουν πραγματικοί άντρες/γυναίκες πια" κλπ. Και ό,τι λέω, το λέω για να τ΄ακούω κι εγώ. Αυτά
lost,
Δίκιο έχεις (ειδικά όπως τα λες στο παραπάνω σχόλιο).
Δύο σκέψεις:
-Η αναγεννητική δύναμη ενός έρωτα είναι ισχυρή, αλλά νομίζω ότι αδυνατίζει με την επανάληψη, οπότε νομίζω ότι η πολυγαμία δεν βοηθά ιδιαίτερα.
-Δυστυχώς δεν είμαστε τέλειοι, εγώ τουλάχιστον δεν είμαι, και ούτε θα γίνω, οπότε κάθε προσπάθεια αυτοβελιτίωσης είναι καταδικασμένη να μείνει ημιτελής... Κι αν το καλοσκεφτείς γιατί βελτιωνόμαστε; Μάλλον για τους άλλους (έτσι είναι, σκέψου το, το είχε πει κι ο Φρόιντ νομίζω). Οπότε σου λένε μερικοι, γιατί να αυτοβελτιωθώ για τους άλλους... ας βρω κατευθείαν τον άλλον και μετά γίνεται πιο ευκολή και η αυτοβελτίωση. Δεν ξέρω, μάλλον γράφω βλακείες... άλλωστε μου λείπει η τριβή με το αντικείμενο.
@ alkyoni:-)))
@ paraxenos: welcome.
1. "Η αναγεννητική δύναμη ενός έρωτα είναι ισχυρή, αλλά νομίζω ότι αδυνατίζει με την επανάληψη". Aν προσθέσεις "με τον ίδιο παρτενέρ" έχεις αμέσως ένα πολύ καλό επιχείρημα υπέρ της πολυγαμίας!
2. γιατί βελτιωνόμαστε: καθένας δίνει την απάντηση που του ταιριάζει. προσωπικά, άλλοτε χρειάζομαι χειροκροτητές και άλλοτε όχι.
έχω βρεθεί στον καθρέφτη μπροστά να μου λέω:
"δεν σε θέλει"
δεν είναι μαλάκας, άδικος, σκληρός,ψεύτικος....
απλώς,
"δεν σε θέλει"
Φιλιά
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
@allmylife: δεν ξέρω τι είναι καλύτερο, αυτό που περιγράφεις ή το άλλο, που στέκεσαι στον καθρέφτη και επαναλαμβάνεις "δεν είσαι άχρηστη, ηλίθια, άσχημη, μαλακισμένη. απλώς δεν σε θέλει". Μάλλον πρόκειται για διαφορετική πίστα
Αγαπητή xameni, καλημέρα. Καιρό είχα να επισκευθώ το blog σου και, πραγματικά, εντυπωσιάστηκα από την έκταση και την συναισθηματική παλινδρόμηση των νέων αφηγήσεων. Παρ΄ολα αυτά, δεν κατάφερα να αποφύγω μια αίσθηση de ja vu, αφού όλες σου οι περιπέτειες φαίνεται να έχουν, για κάποιο λόγο, το ίδιο τέλος: Κλάματα, DVD, και μερέντα. Τι να πω, ίσως θα πρέπει να δοκιμάσεις κάποιο άλλο σύστημα διαχείρησης κρίσεων. ( π.χ κλάματα, aerobics και φρουτοσαλάτα, ή κλάματα, σκάκι και φακές ή, όπως λέει ο αγαπήτος T.Robbins, να προσπαθείς να διαβάζεις τους Αδερφούς Καραμαζώφ, ακούγωντας ταυτόχρονα Stevie Wonder )
Αναφορικά με το περιεχόμενο του post, ήμουν πάντοτε δύσπιστος απέναντυ στη θεωρία του «μισού πορτοκαλιού». Συμφωνώ με το φίλτατο Τρυποκάρυδο, και δεν περιμένω να γνωρίσω «αυτό το ξεχωριστό πλάσμα που θα δώσει νόημα στη ζωή μου», για τον προφανή λόγο ότι κανένα ξεχωριστό πλάσμα δεν πρόκειται να θέλει να έρθει στη ζωή μου αν αυτή δεν είναι ήδη ενδιαφέρουσα. (τα ξεχωριστά άτομα έχουν αυτή την ιδιοτροπία). Η άλλη εναλλακτική είναι βαφτίσω «ξεχωριστή» όποια μου κάτσει και μετά να της φέρομαι χάλια επειδή δεν είναι.
Όσο για την απόρριψη, υπάρχει ένας τρόπος αντιμετώπισης, που σας συστήνω ανεπιφύλακτα (χωρίς καθρέφτες, μαργαρίτες και μαλακίες): Όποια δεν με γουστάρει, θεωρώ αυτομάτως ότι είναι κομπλεξική και λεσβία.
Anyway, τελευταία βρίσκομαι και ο ίδιος σε αναζήτηση ενός νέου συστήματος διαχείρησης ζωής, αφού το τέλος των σπουδών με έφερε στην αμήχανη θέση να μην έχω πια δικαιολογίες. Ως εκ τούτου, έχω ήδη εκπονήσει ένα εντυπωσιακό πρόγραμμα εναλλακτικού σχεδιασμού/ ανάπτυξης/εκμετάλλευσης των δημιουργικών μου δυνάμεων.
Σε περίπτωση που αποτύχει, υπάρχει και σχέδιο β΄. Σε περίπτωση που αποτύχει και αυτό, υπάρχει το Guru. Σε περίπτωση που κλείσει και το Guru, θα πιω χλωρίνη.
Φιλιά.
nr, σ΄αγαπώ, σ΄αγαπώ, σ΄αγαπώ!!!! Welcome στην κανονική ζωή και στο blog. Μου έλειψαν οι απαντήσεις - σεντόνια σου. Λοιπόν, νομίζω ότι κάθε κορίτσι δικαιούται μια κρίση κλάματα - DVD - merenda ανά 6μηνο, δεν είναι? Αφήνω τις μεθόδους σου ασχολίαστες και ανυπομονώ να ακούσω τα plan a & b της καινούριας σου ζωής (το guru τόχω βαρεθεί, νομίζω κι εσύ, οπότε και να κλείσει θα βρούμε αλλού, μη φαρμακωθείς)
Από το "τίποτα" ως το "παν" είναι μικρή η απόσταση....
Δημοσίευση σχολίου
<< Home