Zωή στον αυτόματο

Στη ζωή όλα μπορούν να συμβούν. Εκεί ας πούμε που προγραμματίζεις τις πασχαλινές σου διακοπές κι ελπίζεις ότι λίγο κρασί, λίγη θάλασσα θα αιμοδοτήσουν την αραχνιασμένη σχέση με το αγόρι σου, το αγόρι μπαίνει στο νοσοκομείο για χημειοθεραπείες. Η Μεγάλη Εβδομάδα κρατά 6 μήνες και βάλε, ο κούνελος του Πάσχα δε λέει να εμφανιστεί, η ζωή σου μπαίνει στον αυτόματο πιλότο. Δουλειά, νοσοκομείο, σπίτι, κλάμα, ύπνος, δουλειά και πάλι από την αρχή. Κάποιες στιγμές σκέφτεσαι αν κάνεις σωστά που έχεις βάλει τη ζωή σου στον αυτόματο. Ως γνωστόν όμως η μη-επιλογή είναι πιο εύκολη από την επιλογή. Αν και η μη-επιλογή συνιστά οπωσδήποτε μια επιλογή: αυτή του να αποφεύγεις να πιάσεις το τιμόνι της ζωής σου στα χέρια σου και είτε να συνεχίσεις στην κατεύθυνση που έχεις πάρει είτε να κάνεις u turn. Λογικό. Μερικές φορές το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι οικονομία δυνάμεων και να παίρνεις τη ζωή μια μέρα τη φορά. Ειδικά όταν κάθε μέρα παίζεται η ζωή του αγοριού.

Μέσα σου εύχεσαι να έρθει κάποιος να σου πει «Και τώρα πάρτο έτσι / αλλιώς / κάπως». Χα.

Τη στιγμή ακριβώς που συζητάς τα παραπάνω στις φίλες σου over coffee/thai noodles/κινέζικο delivery έχεις μια υποψία ότι η ζωή σου όπου νά’ναι θα γίνει σαν σίριαλ της Άννας Ανδρανού, αλλά και πάλι δεν είσαι πολύ σίγουρη. Όταν λέμε σίριαλ Άννας Ανδριανού εννοούμε ένα απ’ αυτά που ξαφνικά εμφανίζεται ένας ψηλός μελαχροινός γοητευτικός άνδρας που σου θυμίζει ότι η ζωή εκεί έξω συνεχίζεται κι έχει γέλιο, χάδι, φλερτ, αγκαλιά και ανάγκες δικές σου που, για αλλαγή, πρέπει να καλυφθούν. Έτσι για να συνδυάσουμε την Άννα Ανδριανού με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, ας υποθέσουμε ότι αυτός ο γοητευτικός άνδρας δεν ήρθε για να μείνει, αλλά βρίσκεται στην πόλη για δυο μέρες μόνο, γιατί π.χ. είναι ταγμένος στην έρευνα για την γρίπη των πουλερικών και κρατά ένα ολόκληρο εργαστήριο στις πλάτες-τούμπανο, γι΄αυτό και πρέπει να τσακιστεί να γυρίσει στο Τόκυο. Λέμε τώρα.

Στη ζωή όλα μπορεί να συμβούν. Μπορεί και απολύτως τίποτα. Όταν η ζωή σου φέρνει έναν ψηλό μελαχροινό με πλάτες-τούμπανο all the way από το Τόκυο, μάλλον είναι ο τρόπος της να σου ρίξει μια στα μούτρα μπας και καταλάβεις ότι ήρθε η ώρα να πάρεις πάλι το τιμόνι στα χέρια σου. Και να πας σ΄όποια κατεύθυνση τελικά γουστάρεις.