Μαζί
Χέρι-χέρι. Γαλήνη τριγύρω.ΥΓ. Συγχώρεσέ με, δεν θα ήμουν εγώ, είμαι πλασμένη για την τρικυμία.
(Photo by Someone I used to love)
Ετικέτες Εγώ
posted by Lost at 7:03 μ.μ.
Στην κοσμαρα μου. Στην πολη. Κατω απο το παπλωμα.
37 Comments:
αρκεί να είσαι εσύ καλά.. μπορεί όμως (μπορεί, δεν ξέρω τι λέω) να είσαι κι εσύ φτιαγμένη για τη γαλήνη, αλλά να έφταιγε κάτι άλλο. να μην ήταν το κατάλληλο το άλλο χέρι που κρατούσε το δικό σου. αλλά, όπως είπα και πριν, αρκεί να εισαι καλά :-)
Δύο παρατηρήσεις:
- άλλο η βούρτσα κι άλλο η πούτσα
- οι επενδύσεις υψηλού κινδύνου δεν έχουν εγγυημένη απόδοση και οι προηγούμενες αποδόσεις δεν εξασφαλίζουν τις μελλοντικές
Κατά τα άλλα, όλα καλά?
@ deadend :-)
@ kagelo: δίκιο έχετε, αλλά είστε εκτός θέματος!!!! Κατά τα άλλα, καλά.
ο ερωτας ειναι ο θανατος
καθως περιμενω μερες και μερες
για να γυρισεις
ετσι που τριγυριζεις τα νησια
νησια θανατου καθως περιμενω
τοσες ημερες και ωρες θανατου
για να γυρισεις
γιατι ερωτας ειναι ο θανατος
απ'του θανατου τα νησια
να ξαναρθεις
Άσχετο: δεν είναι πολύ ωραία αυτή η φώτο του V? Μου αρέσει που σε μία ζώνη κοντά στις βάρκες η θάλασσα είναι λάδι, και μακριά αρχίζουν οι αναταράξεις (εσύ να τα βλέπεις...)
@ fuzzy: είπα ήδη αρκετά.
@ kagelo: καθόλου άσχετο αυτό. την ξεχωρίζω απ΄όλες τις φωτογραφίες του. υπήρχε μια εποχή που πίστευα ότι έτσι θα 'ταν η ζωή μας. Ξέρεις, θάλασσα λάδι και μακριά οι αναταράξεις. Και μετά έγινα η κυνική σκύλα που όλοι γνωρίζετε κι αγαπάτε
Να λες ευτυχώς και να κάνεις το σταυρό σου (σ.σ. λέμε τώρα, μην το πάρεις κατά γράμμα :-p)...!
Έχουμε χρόνια μπροστά μας για "θάλασσες λάδι"... όταν λόγω οστεοπόρωσης θα πρέπει απαραιτήτως να προσέχουμε τα βήματά μας μη τσακίσουμε κανένα παΐδι...!
Τώρα από τι κινδυνεύουμε; άντε να τσακίσουμε ελαφρά την καρδιά μας...! Τσεκαρισμένο ότι αργά ή γρήγορα όλα γιατρεύονται...!
Η οστεοπόρωση όμως; :-p
Υ.Γ. Καλορίζικη η μουσική...! ;-)
Έχω πάρει τη βάρκα και έχω φύγει.
...κι εγώ που κουράστηκα απ τις τρικυμίες και μυαλό δεν έβαλα τί κατάλαβα;;
αυτοκριτική σε σχόλιο..ήμαρτον
όπως και να χει καλή μέρα :)
Είσαι πλασμένη για αγάπη. Όλοι είμαστε...
εγώ για τις προσκρούσεις.
Αυτό το μαζί να'ναι για πάντα.
poio einai auto to tragoudi??? to psaxnw k den kserw titlo!
Απίστευτο τραγούδι!!!!!
@ adomiel: ας σταυροκοπηθούμε παρέα λοιπόν!
@ κολοκύθι: ελπίζω να πήρες την δεξιά γιατί η αριστερή μπάζει
@ αλκυόνη: μάλλον πως δεν θα βάλεις ποτέ ;)
@ serenity: αρκετά με την αγάπη, μπορώ να έχω λίγο σεξ τώρα?
@ λιλένη: το νου σου, παιδί μου, κι είσαι κι ευαίσθητο!!!
@ αργυρένια: ρομαντική όπως πάντα!!!! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Πόσες φορές πρέπει να το πούμε???
@ anonymous: Cruel Intentions (μάπα ταινία, super soundtrack) OST, This Love, Craig Armstrong ft Elizabeth Frazer
@ παράξενος: τραγουδάραααααα
Είναι θέμα εσωτερικής ισορροπίας...
@lost: Lost από προσωπική πείρα σου λέω (και το γνωρίζεις) πως πολλοί δεν είναι αυτό που φαίνονται.
Και είμαι σίγουρος (από ενστικτο) πως πιο πολύ στη γαλήνη ταιριάζεις παρά στην τρικυμία.
Μάλλον σε έχουν πληγώσει πολύ και κρατάς στάση άμυνας έτσι.
Κατά βάθος πρέπει να είσαι ψυχή.
:-)
@fusmoker. Αγαπητέ fusmoker θα σε απογοητεύσω. Η lost είναι αυτό που φαίνεται: μία beach...
Dear Lost,
Εδώ και ενάμιση χρόνο, μπαινοβγαίνεις στη ζωή μου. Εμφανίζεσαι ξαφνικά για λίγο και μέτα χάνεσαι στο άπειρο. Κανονίζεις ραντεβού και τα ακυρώνεις μόνη σου, οργανώνεις συναντήσεις και μετά κλείνεις το κινητό. Με παίρνεις τηλέφωνο βράδυ για να δεις που είμαι να΄ρθεις. Σου λέω, αλλά δεν εμφανίζεσαι. Άλλη φορά μου λες «είμαι εκεί, έρχεστε;». Μέχρι να έρθουμε, έχεις φύγει.
Μου συστήνεις το blog σου, θέλεις να διαβάζω τα άρθρα σου.Όντως δείχνεις να «με έχεις ξεχωρίσει μέσα σου» (όπως και εγώ, άλλωστε), αλλά με τρόπο ιδιότυπο και ασυνεχή. Από πέρσι που γνωριστήκαμε, δε θα τα’παμε 10 φορές σύνολο. Είσαι αυτή η ιδιαίτερη φίλη που δε βλέπω ποτέ, αλλά παραμένει διαρκώς στο προσκήνιο.
Από καιρό σε καιρό, συνδέομαι εδώ και μαθαίνω νέα σου. Ταραγμένες ιστορίες, μοναξιά, ακραία συναισθήματα, χιούμορ, νοσταλγία, όμορφες εικόνες και αυτοσαρκασμός. Εμμονές ξεπηδούν διαρκώς από το παρελθόν και μπερδεύονται με το παρόν. Κάποιες φορές, ευχήθηκα να μπορούσα να κάνω κάτι για όλα αυτά και μερικές από αυτές το επιχείρησα με τα μακροσκελή μου σχόλια.
Και ξαφνικά, ενα βράδυ νομίζεις ότι ερωτεύεσαι. Από εκείνη τη στιγμή, όλα είναι ξεκάθαρα. Στον πλανήτη lost υπάρχει πλέον μόνο άσπρο και μαύρο, κάθε σκέψη περιττεύει. Τις προάλλες, αισθάνθηκα σαν ηθοποιός σε serial, που έλειπε ταξίδι και έχει χάσει 5-6 επισόδεια. Στο έβδομο, του δίνουν το σενάριο. (για την ακρίβεια, το βρίσκει τυχαία σερφάροντας στο ίντερνετ και το κατεβάζει μόνος του) Φώτα, κάμερα, πάμε.
Συνδέθηκα σήμερα και πάλι. Αισθάνομαι την αμηχανία στα σχόλια. Ως συνήθως, σχετικά και άσχετα με οτιδήποτε, ο καθένας τη δική του ιστορία λέει.
Η πούτσα διαχωρίζεται με σαφήνεια από τη βούρτσα (δόξα το θεό), η απόδοση των ριψοκίνδυνων επενδύσεων τίθεται εν αμφιβόλω, η τρικυμία και η γαλήνη δίνουν μάχη για μια θέση στη ζωή σου, ο έρωτας με το θάνατο πάνε μαζί διακοπές στα νησιά-νησιά και οι άνθρωποι δεν είναι πάντα αυτοί που φαίνεται...
Υ.Γ: Συγχώρεσε με, αν έγινα αφορμή να νοιώσεις άσχημα.
Κανονικά ήρθα για να υπερασπιστώ το μικρό κακόμηρο lostάκι που όλοι λιθοβολείς συγνώμη –λείτε ακατάπαυστά. Βέβαια όλα αυτά προτού διαβάσω – με ιδιαίτερα κριτική στάση – τα σχόλια!
Λοιπόν δεν είναι τόσο εύκολη η υπεράσπιση καθώς δε νομίζω ότι ο θυμός κάποιων είναι τόσο αδικαιολόγητος και θου κύριε.
Επίσης το θέμα των ριψοκίνδυνων σχ... εεεε.... συγνώμη επενδύσεων είναι απολύτως ορθόν και διόλου άσχετον!
Γλυκό μου lostaki συγνώμη αλλά δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο... μια κουβέντα είχα μαζί σου (πραγματική) απαλλαγμένη από περιβάλλοντα κλπ και συνειδητοποίησα «την έννοια πίσω από το όνομα»!!!!!!!
Αλλά καθώς έχω ΚΥΡΙΩΣ ηθική υποχρέωση .......
ΓΙΑ ΜΑΖΕΥΤΕΙΤΕ ΚΑΙ ΜΗ ΜΟΥ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙΤΕ ΤΟ LOSTAKI!!!!!!
Μετά την απόλυτη γαληνή και ηρεμία έρχεται πάντα μια τρικυμία να τα χαλάσει όλα !Αλλά κάποια στιγμή γαληνεύει και πάλι το πράγμα…!Όποτε ζούμε για τις στιγμές που έρχονται και σίγουρα είναι καλύτερες από αυτές που ζούμε όταν έχουμε βρει τα δύσκολα….
Φύσα αέρα μου Βοριά δως μου κύματα να βρω σιγουριά …..
Κάποτε έτσι νόμιζα και εγώ…………
@ jason: ή και ανισορροπίας, αναλόγως με τη συμπάθεια που μου έχει κανείς
@ fusmoker: τι να απαντήσω τώρα, τα είπε όλα ο φίλος-φίδι και όχι μόνο. Κατά βάθος είμαι μια τεράστια παραλία, πότε κατακαλόκαιρο και τίγκα στις βάρκες και πότε καταχείμωνο με κανα δυο γλαροπούλια (που τα κάνω σούπα βλ. μη φας, θα σού 'χω γλάρο). Αυτό δεν εννοούσατε, dear kagelo?
@ collateral: θου κύριε???
@ statler & annamaria: βγήκε δελτίο θυέλλης πριν λίγο, πρέπει να σας αφήσω
nr: welcome to the Lost world, my friends, κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του comment σου. Το συγγνώμη πρέπει να το πω εγώ
Λιλένη παρούσα.
καλώς την στο ριάλιτι, πάντα ευπρόσδεκτη, σας έβαλα και καινούριο τραγούδι, ασορτί με την τρικυμία, παρακαλώ ακούστε το μέχρι το τέλος
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Πάρτε και τους στίχοι:
hard to tell
or recognise a sign
to see me through
a warning sign
first the thunder
satisfied, if the past it will not lie
then the storm
torn assunder
the future you and I get blown away
in the storm
in a lifetime
and as the rain it falls
begin again, as the storm breaks through
heavy in my heart
believe the light in you
so the light shines in you
without color, faded and worn
torn asunder in the storm
unless the sound has faded from your soul
unless it disappears
first the thunder
selfish storm
then the storm
hold on the inside
torn asunder
one life
in the storm
in a lifetime
in a lifetime
Εγώ λέω να αφήσετε τις συγγνώμες κατά μέρος,και να πιάσετε πιο εποικοδομητικά πράγματα!;)
Φιλενάς,τέλειο κομμάτι,νια ήμουν όταν έβλεπα το βίντεο κλιπ με τον ασπρόμαυρο Μπόνο στην αμμουδιά-τι μου θύμισες...
Με αυτό το κομμάτι μάλιστα! να γράψω κυρία μου!
Να σε υπερασπιστώ; δε χρειάζεται.
Έκανες λάθος εκτίμηση, γεγονός που συμβαίνει σε όλους μας.
Τιμή σου που δε γατζώθηκες σε κάτι, απλά για να παραιτηθείς της προσπάθειας.
Υ.Σ. Τα μπουρίνια έρχονται ξαφνικά και χωρίς προειδοποιήση...
Η υπερανάλυση της υπερανάλυσης, ή αλλιώς, "πώς να μιλάμε συνέχεια για τον εαυτό μας και κανείς δε μπορεί να μας διακόψει" - με added bonus οτι 10-15 άλλα άτομα ασχολούνται με μας.
Έλεος.
JUST DO IT.
(... the sex)
(τί νομιζες?)
NR, ωραίο το comment σου, αλλά σα να του έλειπε η κατακλείδα. You know... αυτή που περιέχει το συμπέρασμα. Το οποίο είναι σύνηθες με σένα καθότι αρέσκεσαι στο να είσαι ασαφής ορισμένες φορές. Αχουυυυ.... Ελπίζω να μην έγινα.. χμμ.. κουραστική? Χιχι χοχο :)
Και τώρα η επαναστατική πρόταση που θα με κάνει μισητή σε κάθε είδος κύκλου από τους υπάρχοντες:
Κλείστε τα κομπιούτερ σας και βγείτε στους δρόμους. Newsflash: το άγγιγμα δεν είναι ντεμοντέ.
Μη μου τη σπας Lostάρα μου. Σ'αγαπώ έτσι όπως είσαι και το ξέρεις.
Δύο comments σε δύο μέρες. Μα,αυτό είναι ρεκόρ καριέρας.
Αγόρια και κορίτσια, μην υπερασπίζεστε τη lost.
Όχι γιατί δεν το έχει ανάγκη, ούτε γιατί δεν της αξίζει, απλά επειδή δεν δέχτηκε επίθεση. Το σχόλιο ήταν επεξηγηματικού χαρακτήρα. Η ιδιαίτερη προσωπικότητα της μου είναι από καιρό γνωστή και αγαπητή, δεν θα τη συναναστρεφόμουν αλλιώς. Φυσικά, το συναισθηματικό ξέσπασμα της προηγούμενης βδομάδας με ξάφνιασε λίγο, (όπως και εσάς,φαντάζομαι) άλλα σιγά-σιγά όλα επιστρέφουν στους φυσιολογικούς τους ρυθμούς.
@ happy-land: τα λόγια σας με βρήκαν σύμφωνο by concept, αλλά και μου δημιούργησαν την υπόνοια ενός μικρού κενού επικοινωνίας.
@ ms v: τελικά, κατέληξα πως το ότι δεν δέχεσαι ερεθίσματα από το εξωτερικό περιβάλλον είναι κάτι καλό.
@ aurelia: κάπως έτσι ξαναβρίσκουμε τη μουσική, φιλενάς
@ happy friend: χαίρομαι που σου αρέσει, αν και τα γούστα μας στη μουσική είναι ΠΟΛΥ διαφορετικά
@ μιζ Β.: "πώς να μιλάμε συνέχεια για τον εαυτό μας και κανείς δε μπορεί να μας διακόψει" - με added bonus οτι 10-15 άλλα άτομα ασχολούνται με μας. - Ναι, δεν είναι υπέροχο??? Κι όλο αυτό μόνο με μια adsl και ούτε 20 ευρώ το μήνα! Ποιος να τη φανταζόταν τέτοια προσφορά λίγα χρόνια πριν.
"Κλείστε τα κομπιούτερ σας και βγείτε στους δρόμους.": Πολύ ωραία ιδέα, ας μαζευτούμε όλοι στη Μαβίλη, βαριέμαι να ξεκουνιέμαι. Να κάψουμε τα laptops μας σε μία σεμνή τελετή, αλλαλάζοντας "Αφήστε τα pc και πιάστε το γαμήσι". Μετά οι πιο αλλέγκρες θα κάψουν και τα σουτιέν τους!!!
Άσε μας ρε Μζ Β. Κι εγώ σ΄αγαπάω όπως είσαι. Και δεν προσπαθώ να σε αλλάξω. Ό,τι μου δίνεις παίρνω.
nr: Άντε, όλα αυτά τα κάνουμε για να γλυκαθείς με το μέσο και να κάνεις δικό σου blog. Είμαστε σε καλό δρόμο νομίζω.
Σσσσ.... Μη μιλάς γιατί θα σου επιτεθώ με το πιο γλυκό χαμόγελο στα χείλη :) ... Ο σαρκασμός κι η έμφυτη ειρωνεία μου (weapons of mass destruction)σε τρυπούν κι απ'τις πληγές σου βγαίνει οξύ! In the meantime, με χειροκροτούν αλλά δε με νοιάζει και τόσο - έτσι κι αλλιώς θα χαμογελούσα. Και στο κάτω κάτω, ποια είσαι συ κυρά μου που μπαίνεις με το έτσι θέλω στην κλίκα μας και λες μαλακίες? Άντε γαμήσου τώρα και βγες στους δρόμους μόνη σου.
Ρε μαλάκα, τα ίδια κύματα παλεύουμε. Και συ επιμένεις να σπρώχνεις όποιον πάει να πλησιάσει.
Το λένε και στο Lost (τη σειρά) όοολη την ώρα: Live Together Die Alone. Δε το παίζω χίπισσα ξαφνικά (μπιαξ). Απλώς μάλλον έχεις άλλο concept του together απ'ότι εγώ.
Ξέρεις πού είμαι. Άμα θες έλα.
Μιζ Β: Η θέση σου στη ζωή μου και ο χρόνος που υπάρχεις σε αυτή δεν δικαιολογούν το μέσο και το ύφος που επέλεξες για να εκφραστείς. Ούτε το περιεχόμενο. Και αναρωτιέμαι. Δεν υπάρχουν ούτε χαμόγελα ούτε χειροκροτήματα αυτή τη στιγμή.
Αστείο αυτό όταν προέρχεται από κάποιον που αποκαλεί "κάποιον" χαζο-μουνόπανο.
Αστείο επίσης ότι υπέθεσα πως θα καταλάβαινες το ύφος του ποστ μου. Αλλά ξέρεις κάτι? Δε με νοιάζει. Γιατί δε μπήκες καν στον κόπο να αναλογιστείς ότι τη γκόμενα αυτή την ξέρεις (είναι φίλη σου, αν αυτό σου λέει κάτι) (που τώρα είναι προφανές ότι, ε ναι, πραγματικά, δε σου λέει τίποτα), και άρα, για κάτσε, μήπως εννοεί κάτι άλλο, μήπως. Μπα, άστο, είναι πιο φαν να το παίξουμε θύμα και φόρτσα τα μαχαίρια για ένα dance around the table.
Το μεγάλο μυστικό ξέρεις ποιό είναι? Έλα, γύρε να στο ψιθυρίσω. Ότι το λάθος είναι ολότελα δικό μου. Ναι! Που πίστεψα ότι κρυφά είχες λοξοκοιτάξει τη δική μου ετικέτα κι ανακαλύψει ότι κι αυτή made in china γράφει. Όπως και τόσων άλλων. Αλλά, μαλάκα, πόσο έξω θα έπεφτα! Ούτε καν πρόσεχεις ότι κάποιος είναι δίπλα σου, τις ετικέτες θα κοιτάς τώρα?
Δεν ξέρεις πού είμαι. Δεν έχεις ιδέα. Οπότε εντελώς άκυρο το προηγούμενο.
τέλος
Μιζ Β, βιάστηκες να σηκώσεις το ξένο γάντι. Άλλωστε αν αναφερόμουν σε σένα θα το έκανα με το επίσημο ψευδώνυμό σου, που είναι χαζοπούτανο. Και τώρα ας μιλήσουμε στο τηλέφωνο, γιατί ο ιντερνετικός διάλογος μεταξύ φίλων -έστω και παρεξηγημένων- είναι μια μαλακία και μισή.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home