Παρασκευή, Φεβρουαρίου 16, 2007

Ξεβράκωμα

1. Φοβάμαι τα σκουλήκια. Μάλιστα είναι πολύ πιθανό ακριβώς λόγω αυτής της παράλογης φοβίας μου να βρω κάποια στιγμή έναν εξαιρετικά άδοξο θάνατο. Π.χ. στην προσπάθειά μου να αποφύγω το σκορβούτο μασουλάω ήσυχα ήσυχα ένα μανταρίνι και ξαφνικά πετάγεται από μέσα ένα τόσο δα σκουληκάκι. Πετάω το μανταρίνι μακριά, ουρλιάζω σα να με στραγγαλίζουν, χοροπηδώ σαν Ινδιάνος στο χορό της βροχής, γλυστράω στο παρκέ, πέφτω, χτυπώ το κεφάλι μου στο coffee table, μένω σέκος, με βρίσκουν μετά από 2 εβδομάδες να με τρώνε τα σκουλήκια. Χάλια

2. Τα πρώτα 25 χρόνια της ζωής μου δεν τα έζησα εγώ. Τα έζησε ένας άλλος άνθρωπος. Που οι μόνοι του φόβοι ήταν τα σκουλήκια και η τρέλα. Κατά τα άλλα ήταν αμάσητος. Τον αγαπούσα αυτό τον άνθρωπο. Συχνά μου λείπει. Μπορώ να διηγηθώ τη ζωή του με ανατριχιαστική λεπτομέρεια, χωρίς να παίξει το βλέφαρό μου. Σαν ιστορία, σουρεαλιστική σε κάποια σημεία, θλιβερή σε κάποια άλλα, μπερδεμένη και σίγουρα πιο ενδιαφέρουσα από την 25+ δική μου βαρετή ζωή. Τότε μου θυμίζω ότι δεν είναι απαραιτήτως κακό το να προτιμάς το lazy river από το τρενάκι του τρόμου. Ειδικά όταν βλέπεις ότι το δεύτερο πρόκειται σύντομα να εκτροχιαστεί.

3. Δύσκολα σοκάρομαι με κάτι. Ειδικά όταν αυτό αφορά το τι κάνουν ή δεν κάνουν οι άνθρωποι στα κρεβάτια τους με τους συντρόφους τους, με τα one-night stand τους, με ανθρώπους που δεν θα έπρεπε καν να βρίσκονται στο ίδιο κρεβάτι, με ζώα κλπ. To be honest, χέστηκα. Γιατί γενικά πιστεύω ότι οι άνθρωποι είμαστε τέρατα. Απλώς οι συνθήκες δεν είναι πάντα βολικές για να γαμήσουμε τη ζωή κάποιου άλλου, με τον οποιονδήποτε τρόπο, συνειδητά ή μη. Και όλη αυτή η καταπίεση κάπου πρέπει να βγει.

4. Δεν έχω μέτρο. Που χου μου αρέσουν πολύ τα μακαρόνια. Εδώ και 15 χρόνια τρέφομαι κυρίως με μακαρόνια. Μεσογειακή διατροφή και μαλακίες, είπε η εθισμένη στον υδατάνθρακα Lost. Το ίδιο κάνω με το τσιγάρο, το σεξ, τη δουλειά, το Six Feet Under, το soundtrack του 2046 κ.λπ. Κατά πάσα πιθανότητα εσύ που με διαβάζεις τώρα πολύ σύντομα θα με θάψεις, όταν δηλαδή βγάλω επιτέλους δίπλωμα οδήγησης και ανακαλύψω ότι μου αρέσει η ταχύτητα.

5. Αν και γεννήθηκα καλοκαίρι, είμαι 80% Σκορπιός. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. (και μέχρι τα 15 μου είχα ένα φανταστικό φίλο, θά 'σκαγα αν δεν το έγραφα)

You are 80% Scorpio


Ήρθε από (κι από άλλους, αλλά μένω πιστή στο 5):
1.
The testicle
2.
Deadend Mind
3.
Aurelia
4.
Stefy
5.
Broken Link

Αγαπητοί μου, σειρά σας να ξεβρακωθείτε (ή μήπως -ήτε??? Αχ, πού είσαι βρε Λιλενάκι???):
1.
fuzzy burlesque (εσείς ειδικά μπορείτε αν προτιμάτε να τα ζωγραφίσετε)
2.
Παράξενο (πε-θαί-νω ν΄ακούσω)
3.
My happy friend (φίλη-φίδι, για να μάθεις να με ξεμπροστιάζεις)
4.
Κάγκελο (στην αποπάνω κατηγορία κι εσύ)
5.
Sofogreg(επειδή σου αρέσουν τα striptease)

Ετικέτες

12 Comments:

Blogger Serenity said...

Ούτε που πρόλαβα να σου στείλω την πρόσκληση... Όντως σου αρέσει η ταχύτητα... wow...

2/17/2007 7:01 π.μ.  
Blogger kagelo said...

εστέτ όπως πάντα...

2/17/2007 11:40 π.μ.  
Blogger s_k said...

thanx for the invitation,lostie

2/17/2007 11:42 π.μ.  
Blogger Ναυαγός said...

Από όλες αυτές τις ιδιότητες εμένα πιο πολύ μ' αρέσει αυτή που δε λες: Το χιούμορ.

2/17/2007 1:43 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

χα, σκέφτηκα κι άλλο σενάριο, είσαι σ' ένα μπαρ, μόνη, κάπου στο Τέξας, ο γοητευτικός τύπος που κάθεται δυο σκαμπώ παραδίπλα σε κερνάει μια τεκίλα, εσύ την πίνεις μονορούφι, και την ώρα που καταπίνεις την τελευταία γουλιά συνειδητοποείς ότι η τεκίλα είχε και το σκουλήκι της μέσα. πανικοβάλλεσαι, εξαγριώνεσαι με τον απερίσκεπτο ερωτύλο, του κοπανάς το άδειο ποτήρι στο κεφάλι, εκείνος όμως ως θερμόαιμος τεξανός παρεξηγείται με αυτήν σου την κίνηση, βγάζει το εξάσφαιρο απο τη ζώνη του και σε καθαρίζει. χμ, τώρα που το ξανασκέφτομαι η ιστορία του σκορβούτου είναι πιο αληθοφανής ;)

ps. i like you :-)

2/17/2007 4:52 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

α, εγώ είμαι όντως σκορπιός, και βγήκα μόνο 40% σκορπιός! ζώδια, πφφ..

2/17/2007 5:07 μ.μ.  
Blogger Lost said...

@ serenity: και τα ξενύχτια. Νυστάζω, λέμε

@ kagelo: του δε πόιντ, εζ όλγουειζ...

@ fuzzy: you are welcome, dear

@ ναυαγός: lost is blushing

@ deadend: τι μου θύμισες τώρα! στα παλιά τα χρόνια, όταν δούλευα bar, είχαμε κι ένα τέτοιο μπουκάλι τεκίλα, Mescal νομίζω την έλεγαν. Ευτυχώς, δεν τη διατηρούσαμε στο ψυγείο, οπότε μπορούσα εύκολα να την αποφεύγω. Πού ήταν η Mescal, ε, στην άλλη άκρη ήμουν εγώ. Όταν χρειαζόταν να πάρω κάποιο διπλανό μπουκάλι αρχικά με έπιανε σύγκρυο, μετά πλησίαζα, έπιανα το μπουκάλι που ήθελα και το τραβούσα με κλειστά μάτια, το τοποθετούσα πίσω στη θέση του πάλι με κλειστά μάτια και μετά με έπιανε φαγούρα για τουλάχιστον ένα τέταρτο.
PS. Me too. Κι ας μην είσαι Σκορπιός, τσ τσ

2/17/2007 5:51 μ.μ.  
Blogger stefy said...

Με το 1 ακόμα γελάω, χι, χι!!
Κι εγώ το 3. Είναι και η μαμά μου και ο μπαμπάς μου σκορπιοί, αχ τι τραβάω.
:))

2/17/2007 6:46 μ.μ.  
Blogger Aurelia Aurita said...

Υδατάνθρακες rule!
και no limits-only the sky...:)

2/19/2007 12:55 π.μ.  
Blogger allmylife said...

εδώ είμαι - είτε, τώρα πιά.


ήτε , μετά το "να" , ίσχυε παλιά.

(σςςςςς)






θα σκάσω αν δεν μάθω για τον φανταστικό φίλο.

2/20/2007 11:10 π.μ.  
Blogger NinaC said...

Άι λάικ γιου επίσης.

2/21/2007 5:12 π.μ.  
Blogger aa-duck said...

χα! το ξετρύπ. ομοιότητες, ε; περισσότερες απ' όσες μπορώ να φανταστώ. εμμονές, τρέλα, σκλίκια, υ-δ-α-τ-ά-ν-θ-ρ-α-κ-ε-σ! κτλ κτλ κτλ
Καλημέρα!

4/10/2007 4:48 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

eXTReMe Tracker