Μια χαμένη Κυριακή
Ξύπνησα με σένα δίπλα μου. Νόμιζα. Σε είχα ονειρευτεί. Τα κάνεις αυτά, όπου βρεις χαραμάδα τρυπώνεις.
Και σκέφτηκα, αν κάτι είναι ν΄αλλάξει σ΄αυτή τη ζωή, θα πρέπει τώρα να κάνω κάτι με τρόπο διαφορετικό. Και σηκώθηκα να ετοιμαστώ, για να είμαι έτοιμη όταν έρθεις.
Βγήκα να αγοράσω γάλα, γιαούρτι, χυμό, κάτι μπισκότα νόστιμα που είχαμε αγοράσει μαζί παλιά, κριτσίνια ολικής άλεσης και το κρασί που σου αρέσει. Δύο μπουκάλια. Χαμογέλασα στην καλοβαλμένη κυρία της Κάβας, περιμένω κόσμο, είπα. Χάρηκε κι αυτή με τη χαρά μου.
Περπάτησα στη βροχή, από άλλο δρόμο, όλα να τα κάνω διαφορετικά σκέφτηκα, ο λόφος στ΄αριστερά μου, ψυχή πουθενά.
Με ξύπνησαν τα μουσκεμένα ρούχα μου, η βροχή είχε δυναμώσει κι εγώ δεν το είχα καταλάβει, απορροφημένη στις προσδοκίες που χώρεσαν σε μια σακούλα πλαστική -γάλα, γιαούρτι, χυμός, μπισκότα, κριτσίνια, το κρασί που σου αρέσει. Και τότε θυμήθηκα, δεν θα έρθεις σήμερα, δεν θα έρθεις ποτέ.
Και σκέφτηκα, αν κάτι είναι ν΄αλλάξει σ΄αυτή τη ζωή, θα πρέπει τώρα να κάνω κάτι με τρόπο διαφορετικό. Και σηκώθηκα να ετοιμαστώ, για να είμαι έτοιμη όταν έρθεις.
Βγήκα να αγοράσω γάλα, γιαούρτι, χυμό, κάτι μπισκότα νόστιμα που είχαμε αγοράσει μαζί παλιά, κριτσίνια ολικής άλεσης και το κρασί που σου αρέσει. Δύο μπουκάλια. Χαμογέλασα στην καλοβαλμένη κυρία της Κάβας, περιμένω κόσμο, είπα. Χάρηκε κι αυτή με τη χαρά μου.
Περπάτησα στη βροχή, από άλλο δρόμο, όλα να τα κάνω διαφορετικά σκέφτηκα, ο λόφος στ΄αριστερά μου, ψυχή πουθενά.
Με ξύπνησαν τα μουσκεμένα ρούχα μου, η βροχή είχε δυναμώσει κι εγώ δεν το είχα καταλάβει, απορροφημένη στις προσδοκίες που χώρεσαν σε μια σακούλα πλαστική -γάλα, γιαούρτι, χυμός, μπισκότα, κριτσίνια, το κρασί που σου αρέσει. Και τότε θυμήθηκα, δεν θα έρθεις σήμερα, δεν θα έρθεις ποτέ.
Ετικέτες Εμμονή
posted by Lost at 4:22 μ.μ.
32 Comments:
Σήμερα συναντάω στη bloggόσφαιρα μόνο καταπληκτικά κείμενα.
Χαίρομαι που είμαι ο πρώτος που αφήνω comment, γιατί έτσι μπορώ να πω, χωρίς να έχει ξαναειπωθεί πιο πάνω, ότι αυτό που διάβασα ήταν ένα υπέροχο κείμενο.
Άψογο.
θα έρθει άλλος.
που θα τον θέλεις.
(ψιτ. αυτό με τις χαραμάδες είναι ένα τεράστιο πρόβλημα...)
Λιλένη.
@ Jason: many thanks, kiddo
@ Λιλένη: καλησπέρα και φιλιά, κούκλα του. νομίζω έτσι θα σε λέω, μου αρέσει τόοοοοοοοσο πολύ!!!! (το πρόβλημα είναι ότι ανοίγω τρύπες στα μπετά με το κουταλάκι του γλυκού. Θυμάσαι την Παρασκευή, την ιστορία με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου? Πώς ψάχνω απεγνωσμένα να βρω links?)
Περπατούσα.
Ένα αραιό χιονόνερο παντού.
Κοιτούσα κάτω. Μόνο κάτω. Οι πλάκες έφευγαν λίγο πιο κάτω από τα πόδια μου με μια ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Πέταγα;
Καλησπέρα και χαίρομε ιδιαίτερα που είμαι εδώ.. νομίζω ότι στη πλαστική σακούλα ξέχασες να βάλεις τα DVD της Τατιάνας.. αλλά για να σοβαρευτώ θα κάνω ένα γενικό σχόλιο για το μπλογκ σου που διαβάζω εδώ και ώρα.
Άμεση γραφή που σε κοιτά στα μάτια χωρίς δήθεν.. καθημερινές ανησυχίες αποτυπωμένες με ποιότητα από κάποια που ξέρει να χειρίζεται το λόγο και να σε ταξιδεύει στο κόσμο της.
Μ’ αρέσει.
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες. Γράφεις υπέροχα... :)))
Και μην έχεις αμφιβολία:
Θα 'ρθουν άλλες Κυριακές, που καθόλου χαμένες δε θα είναι.
i've been there before and i know what it feels like...
"για να είμαι έτοιμη όταν έρθεις"... Τι να σου πω κούκλα? Καλή μας Κυριακή! Και εις άλλα με υγεία! Φιλάκια!
Φουρτούνες το μέσα σου και αληθινά τα λόγια σου.
Το καταλαβαίνει όποιος έχει αισθανθεί όπως εσύ έστω και μια φορά.
Άλλο ένα τέτοιο post και θα παρέμβω δραστικότατα.
Είναι μία κατάσταση ''χαμένη'' που την έχω ζήσει και εγώ και δυστυχώς έχει ένα άσχημο feeling σαν να λείπει η δόση σου, ικανή μόνο αυτή να θρέψει την σεροτονίνη σου και να σου φέρει πίσω το χαμόγελο και την ελπίδα.
Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που παλεύουμε μέσα μας με όλες τις σκοτεινές δυνάμεις (δαίμονες τους λέω εγώ).
Όσο ευκολο είναι να ζητήσουμε συγνώμη απο κάποιον τόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπίσουμε τους 'δαίμονες' μεσα μας και να ζητήσουμε συγνώμη από το άλλο μας μισό. Τον εαυτό μας δηλαδή.
Και θέλει πολύ προσπάθεια ΚΑΙ κυρίως αυτογνωσία για να βγούμε νικητές.
Μη μασάς, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.
Τα καλύτερα έρχονται και συνήθως δεν χτυπούν την πόρτα πρώτα.
Αρκεί να το πιστέψεις.
Σου εύχομαι τα καλύτερα!
Και ο καλύτερος φίλος του εαυτού σου είσαι πάντα ΕΣΥ!!
Γιατί πάντα να προσδοκούμε περισσότερα από αυτά που έρχονται;; Ποτέ δε μας φτάνει ότι έχουμε.
H ζωη συνεχιζεται .Το οτι εγινες μουσκεμα ειναι καλο, η ζωη υπαρχει μεσα σου.Καποια στιγμη θα την πιεις αναμυγμενη με κρασι η νερο, Κυριακη η Τριτη μικρη η διαφορα!.
Οι προσδοκίες,
τα θέλω μας,
κάποια στιγμή μας κάνουν την χάρη να πάρουν σάρκα και οστά,
όμως μπορεί τα πρόσωπα να αλλάξουν,
μην τρομάξεις….για καλό θα είναι!!
Ποτέ και πάντα.
Μεγάλες λέξεις.
Μια Κυριακή δεν είναι ποτέ χαμένη.
Ούτε εσύ είσαι.
Εσύ κι Εκείνος παίζετε κρυφτό ανάμεσα στους χιλιάδες κατοίκους της πόλης.
Σύντομα θα ανταμώσετε.
Και μπορεί να είναι Κυριακή.
Και να βρέχει.
Μα σίγουρα δεν θα είσαι πια χαμένη.
Ούτε η Κυριακή.
Πρόσμενε φίλη μου.
Δεν είναι είναι παράξενο που τα πιο ωραία μας κείμενα τα γράφουμε για σύννεφα, για φαντάσματα του μυαλού, για προσωπα κι αισθήσεις που πλάσαμε οι ίδιοι εμείς με την πραγματικότητα να είναι μόνο η αφορμή...
ψιτ
έχεις mail
(στο hotmail)
καλημέρα
:)
Παλιοχαραμάδες.
Οσο στόκο και να βάζουμε πάντα ανοίγετε.Και εκεί που νομίζουμε ότι είμαστε καλά, ότι κάναμε βήματα μπροστά, μας γυρίζετε πίσω με ένα όνειρο.
Γιατί?
Γιατί τα όνειρα να μην γίνονται πραγματικότητα?
Τουλάχιστον, για μια φορά μόνο.
Και μετά να ξαναβάλουμε στόκο στην χαραμάδα
όχι δεν το δέχομαι και αν θες το (ξανα)συζητάμε το θέμα!
πολύ ωραίο κείμενο πολύ στενάχωρο (ιν μένι γουέις) το concept!
Και μια μικρή υπενθύμιση!!!!!
"Αν πηγαίνεις για ψώνια (γιαούρτι, τυρί, γάλα, καμπά - κριτσίνια κρακεράκια κλπ) Σάββατο βράδυ...there is an issue"
Να πιείς το κρασί. Μόνη σου.
Την επόμενη φορά πάρε κάτι που δεν έχεις δοκιμάσει ξανά.
Μπορεί να σου αρέσει, μπορεί και όχι, αλλά θα το μάθεις σύντομα αυτό.
:)
Καλημέρα!
Μια συμβουλή μόνο μπορώ να σου δώσω κι' αν θες την ακολουθείς:
Ουρτατάααααααααα!!!
Είναι τόσο όμορφο το κείμενο,
που άξιζε να χαθεί μιά Κυριακή...
...Ξημερώνει, ξημερώνει Κυριακή
μη μου λυπάσαι.
Είναι όμορφη, είναι όμορφη η ζωή
να το θυμάσαι....
Από λογοτεχνικής άποψης, θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες, το θλιμμένο χαμόγελο στα χείλη μου όμως δε μου άρεσε.
Καλησπέρα!
Lost!
Και αφού σου αρέσει ο Τρυποκάρυδος, θυμήσου το ερώτημα: "Τι μπορεί να κάνει τον έρωτα να μείνει;"
Καλό σου βράδυ
@ kagelo: γλυκέ μου, εσύ πάντα στον αέρα είσαι, γιατί αναρωτιέσαι?
@ shades: καλώστον κι ευχαριστώ
@ serenity: :-)
@ natalia: like shit, u know...
@ georgia: και εις άλλα!
@ ναυαγός: 8 μποφόρ κι έρχεται και τσουνάμι
@ sofogreg: με λοβοτομή?
@ fusmoker: για πες, τα καλύτερα είναι σαλταδόροι? μήπως κάνουν και ριφιφί? ρωτώ γιατί εγώ δεν έχω καν πόρτα
@ stefy: μάλλον γιατί θεωρούμε αυτό που δεν έχουμε πιο σημαντικό :(
@ τρολλ: ή και Δευτέρα Παρουσία
@ ανναμαρία: μπορεί τα πρόσωπα ν΄αλλάξουν ε? θα πιω σ΄αυτό
@ deadend: αν και ο λαός λέει ότι το χούι βγαίνει μετά την ψυχή
@ αργυρένια: ασπρίσαν τα μαλλιά μου, φίλη
@ παράξενος: respect. Always
@ margarita: ψιτ, μού φτιαξες τη Δευτέρα με το Βατόλακκο
@ gademissa: ναι μωρέ, τι ψυχή έχει μια φορά (ακόμη)? και μετά υπόσχομαι να το τσιμεντώσω
@ collateral: μια φορά να μην είσαι αντιδραστικός, βρε μάνα μου ;-)
@ απολλώνια: δίκιο έχεις, την επόμενη φορά θα πάρω τα βουνά, τι να μου κάνει ένα κρασί :-)
@ pascal: ξέρετε πόσο εμπιστεύομαι την κρίση σας. αλλά τη συγκεκριμένη συμβουλή, δυσκολεύομαι να την ακολουθήσω. ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ, μάνα μου. Pls clarify
@ leon: μα φυσικά, τι άλλο θα έλεγε ένας ποιητής...:))
@ clowd: βρε Sunday bloody Sunday, σου λέω. Καλώς ήρθες στο σπίτι του θλιμμένου χαμόγελου
@ νερίνα: μια γερή τηγανιά στο δόξα πατρί? ηλεκτροφόρα σύρματα? Δε λέω, καλά τα έλεγε ο Tom, αλλά όλο θεωρίες, 8 φορές το χω διαβάσει και μια πρακτική συμβουλή δεν έχω βρει. Καλό βράδυ και σε σένα
@
Τα βουνά είναι κουραστικά, προτείνω τσίπουρο...
Οι Επώνυμοι Αλκοολικοί σας εύχονται καλημέρα.
:)
Καλησπέρα σας.
Κάποτε συζητούσα με φίλο ψυχίατρο και τον ρωτούσα διάφορα πράγματα, όπως ποια είναι η διαφορά μεταξύ ψύχωσης, νεύρωσης, σχιζοφρένιας, παράνοιας, κλπ. Μου έδωσε την εξής εκλαϊκευμένη απάντηση: «Ο νευρωτικός έχει συναίσθηση των προβλημάτων του, τα παλεύει και τυρανιέται. Ο ψυχωτικός υποφέρει, αλλά δεν μπορεί πια να συνειδητοποιήσει τον παραλογισμό που ζει, πχ θεωρεί πως είναι οκ να γυρίζει κάθε πρωί πίσω 17 φορές για να τσεκάρει ότι έχει κλείσει το θερμοσίφωνο. Ο παρανοϊκός, πάλι, έχει περάσει στην αντίπερα όχθη. Καταλαβαίνει, ας πούμε, ότι δεν είναι φυσιολογικό να βασανίζει τα ζωάκια (σ.σ: ή τον εαυτό του), αλλά το κάνει γιατί γουστάρει. Τους 2 πρώτους τους θεραπεύουμε, τον τρίτο τον πιάνουμε.» Το νου σου, lost!
Και μερικές σκόρπιες σκέψεις:
Κάπου διάβασα ότι όποιος ζει ταυτόχρονα σε 2 ή παραπάνω χρόνους, πχ στο παρόν και κάπου αλλού, είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσει τη ζωή του με αξιοπρέπεια. Μου φαίνεται υπερβολικό.Δεν γνώρισα κανένα που να μην αφήνει τη σκέψη του να ταξιδεύει ελεύθερα, από καιρό σε καιρό, κάποιοι από αυτούς με ιδιαίτερα δημιουργικά αποτελέσματα. (πχ, εσύ). Φαντάζομαι ότι ο αποφασιστικός παράγοντας εδώ είναι η ποσόστωση. Προσωπικά, θα ήμουν ευτυχής αν μπορούσα να πετύχω ένα 70% πραγματικότητα-30% όλα τα άλλα.
Περίεργο πράγμα οι εμμονές. Έχω κι εγώ μερικές: άλλη για τις Κυριακές, άλλη για τις Δευτέρες, άλλη για τις Παρασκευές.Τις ξεχνάω πολύ εύκολα, όταν κάτι καλό πάει να συμβεί στη ζωή μου και συνειδητοποιώ πόσο ψεύτικες είναι. (ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο;) Όταν τις χρειάζομαι, όμως, είναι πάλι εκεί.
Υ.Γ: Μου άρεσε πολύ το κείμενο αλλά, γιατί να χάνεις τις Κυριακές σου; Χάσε και καμιά Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη βρε αδερφάκι! (αν και το «Μια Χαμένη Τρίτη» είναι χάλια τίτλος, έτσι κι αλλιώς όλες χαμένες πάνε)
@ Paris loser: καλά, Γερμανία δε θα πήγαινες εσυ; (το Bremerhaven Loser, πάντως, ακούγεται λίγο ξενέρωτο)
@ Nosy Parker: δε γούσταρες, ε;
όΤαν δύει ο ήλιος μονάχα ένα είναι σίγουρο. Ότι την επομένη θα δεις την ανατολή...
άλλα σκόπευα να σχολιάσω,θα γραφα κάτι όπως ο jason...με "φρέναραν¨όμως δυό πολύ εύστοχα και όχι αντιφατικά μεταξύ τους σχόλια,αν και αυτό δείχνουν με μια πρώτη ανάγνωση της όλημαςηζωή και του leon...
μένοντας με τις απορίες μου και στην τελευταία φράση του κειμένου σου,αφήνω απλά μια καλημέρα
φιλιά
Άσχετο, αλλά επιτέλους, έκανα bookmark το "Lost" στα favorites.
Με "τσάκωσες"... γμτ..!
Καλημέρα...
@ απολλώνια: καλημέρες, κούκλα
nr ζούμε blogger να σε δούμε
@ vita: πες μου όταν ξημερώσει, ε?
@ alkyoni: τίποτις δεν είναι τυχαίο, ε? φιλιά
@ τεφάλ: καλώστην σκιέρ μας!!!
@ adomiel: ;-)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home